دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: J. R. Moehringer
سری:
ISBN (شابک) : 9780786888764
ناشر: Hyperion
سال نشر: 2005
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : MOBI (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 585 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Tender Bar به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نوار مناقصه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ج.آر. موهرینگر میگوید: «مدتها قبل از اینکه به طور قانونی به من خدمت کند، نوار من را نجات داد» و خاطرات قانعکننده او * نوار مناقصه* داستان چگونگی و چرایی آن است. موهرینگر نویسندهای برنده جایزه پولیتزر برای لسآنجلس تایمز، بدون پدر در میخانههای سنگین Manhasset، نیویورک، در خانهای آشفته و پر از پسرعموها بزرگ شد و پدربزرگ عجیب و غریب و نامهربانی بر آن حکومت میکرد. او که ناامید از یک شخصیت پدرانه است، ابتدا به پدرش، یک دی جی که فقط از طریق رادیو می تواند به او دسترسی داشته باشد، روی می آورد (Moehringer او را The Voice می نامد و او را به عنوان "دود صحبت کردن" تصویر می کند). وقتی صدای ناگهان از روی امواج ناپدید میشود، مورینگر به عموی بیمو خود، و متعاقباً به محل کار عمو چارلی روی میآورد - نواری به نام دیکنز که به زودی در مرکز صحنه قرار میگیرد. در حالی که مورینگر ممکن است گهگاه به یک استعاره بیش از حد متوسل شود (ردپای خانوادهاش شبیه "سربازان طوفانی روی پایه" است)، نوشتههای او در یک کلیپ سریع حرکت میکنند و داستان او از یک جامعه ناکارآمد اما محکم به گرمی روایت میشود. مورینگر میگوید: «در حالی که میترسم به سمت چیزی که ما را رها میکند، و به سمت چیزی که به نظر میرسد به احتمال زیاد ما را رها میکند کشیده میشویم، در پایان معتقدم که ما با چیزی که ما را در آغوش میگیرد تعریف میشویم» و داستان او ما را باور میکند. آی تی. *--Brangien Davis* از Publishers Weekly [Signature]*بازبینی شده توسط* Terry Golway. لازم نیست نویسنده ای باشید تا از عاشقانه میخانه گوشه ای قدردانی کنید—یا، برای آن موضوع، شیرجه محلی در یک مرکز خرید حومه شهر. اما شاید لازم باشد نویسنده ای جذابیت این مکان ها را توضیح دهد که در هر سطحی باید ما را آزرده خاطر کنند - آنها اغلب بوی بدی دارند، دکور به طور کلی از چشمان خون آلود بهتر دیده می شود و تا پایان شب، معمولاً آنها را ارائه نمی دهند. دیدی نشاطبخش از وضعیت انسان. اوه، اما بدون آنها چه میکردیم، و بدون همراهی زائرانی که سفر در زندگی نیاز به کمک یک یا دو قطره دارد، چه میکردیم؟ مورینگر، نویسنده برنده جایزه پولیتزر برای *لس آنجلس تایمز*، خاطراتی نوشته است که همه آن را توضیح می دهد و سپس برخی را توضیح می دهد. *The Tender Bar* داستان مرد جوانی است که پدرش را فقط با عنوان "صدا" می شناسد، مادری مجرد که در تلاش برای ساختن زندگی بهتر برای پسرش است و خانواده ای آشوب زده از لانگ آیلند. اما بیش از هر چیز دیگری، کتاب Moehringer ادای احترام به فرهنگ میخانه محلی است. اینجاست که جی آر جوان به دنبال همراهی الگوهای مرد به جای پدر غایب خود می گردد، جایی که او تحصیلاتی را دریافت می کند که در کارش به خوبی به او خدمت کرده است و به ناچار به دنبال عشق می گردد، غیبت آن را می نالید و از دست دادن آن سوگواری می کند. موهرینگر در منهاست بزرگ شد، جایی که او مینویسد «به مشروبات الکلی اعتقاد داشت». اما در حالی که هنوز سالها بود، او با فرهنگ، همراهی و - بله - با همه چیز عاشقانه آشنا شد. او می نویسد: «هر کس مکان مقدسی دارد، پناهگاهی، جایی که قلبش پاک تر، ذهنش روشن تر، جایی که احساس می کند به خدا نزدیک است یا عشق یا حقیقت یا هر آنچه را که می پرستند». برای J.R جوان، آن مکان یک کارخانه تولید آبجو در جاده پلاندوم بود که در آن عمویش چارلی یک بارمن و حامی بود. *. در 11 سپتامبر 2001، تقریباً 50 روح که در شهر منهاست زادگاه مورینگر زندگی میکردند و دوست داشتند، در حمله تروریستی به مرکز تجارت جهانی کشته شدند. یکی از آنها ساقی بود که در طول راه با آنها آشنا شده بودیم. یکی دیگر از پسرعموهای نویسنده بود. مورینگر از دنور، جایی که به عنوان خبرنگار *تایمز* مستقر بود، به نیویورک رفت تا برای دوستان قدیمی عزاداری کند و دلداری دهد. او مادر پسر عمویش، شارلین برن را در حالی که غمگین بود توصیف میکند: «شارلین گریه میکرد، گریهای که میتوانستم بگویم سالها طول میکشد». تداعی دوست داشتنی Moehringer از یک مکان معمولی که پر از مردم عادی است، به آن زندگی های از دست رفته و زندگی خود او عزت و معنا می بخشد. حق نشر © Reed Business Information، بخشی از Reed Elsevier Inc. کلیه حقوق محفوظ است.
Amazon.com Review "Long before it legally served me, the bar saved me," asserts J.R. Moehringer, and his compelling memoir *The Tender Bar* is the story of how and why. A Pulitzer-Prize winning writer for the Los Angeles Times, Moehringer grew up fatherless in pub-heavy Manhasset, New York, in a ramshackle house crammed with cousins and ruled by an eccentric, unkind grandfather. Desperate for a paternal figure, he turns first to his father, a DJ whom he can only access via the radio (Moehringer calls him The Voice and pictures him as "talking smoke"). When The Voice suddenly disappears from the airwaves, Moehringer turns to his hairless Uncle Charlie, and subsequently, Uncle Charlie's place of employment--a bar called Dickens that soon takes center stage. While Moehringer may occasionally resort to an overwrought metaphor (the footsteps of his family sound like "storm troopers on stilts"), his writing moves at a quick clip and his tale of a dysfunctional but tightly knit community is warmly told. "While I fear that we're drawn to what abandons us, and to what seems most likely to abandon us, in the end I believe we're defined by what embraces us," Moehringer says, and his story makes us believe it. *--Brangien Davis* From Publishers Weekly [Signature]*Reviewed by* Terry GolwayYou needn't be a writer to appreciate the romance of the corner tavern—or, for that matter, of the local dive in a suburban strip mall. But perhaps it does take a writer to explain the appeal of these places that ought to offend us on any number of levels—they often smell bad, the decor generally is best viewed through bloodshot eyes and, by night's end, they usually do not offer an uplifting vision of the human condition.Ah, but what would we do without them, and what would we do without the companionship of fellow pilgrims whose journey through life requires the assistance of a drop or two?J.R. Moehringer, a Pulitzer Prize–winning writer for the *Los Angeles Times*, has written a memoir that explains it all, and then some. *The Tender Bar* is the story of a young man who knows his father only as "The Voice," of a single mother struggling to make a better life for her son, and of a riotously dysfunctional family from Long Island. But more than anything else, Moehringer's book is a homage to the culture of the local pub. That's where young J.R. seeks out the companionship of male role models in place of his absent father, where he receives an education that has served him well in his career and where, inevitably, he looks for love, bemoans its absence and mourns its loss.Moehringer grew up in Manhasset, a place, he writes, that "believed in booze." At a young age, he became a regular—not a drinker, of course, for he was far too young. But while still tender of years, he was introduced to the culture, to the companionship and—yes—to the romance of it all. "Everyone has a holy place, a refuge, where their heart is purer, their mind clearer, where they feel close to God or love or truth or whatever it is they happen to worship," he writes. For young J.R., that place was a gin mill on Plandome Road where his Uncle Charlie was a bartender and a patron.*The Tender Bar*'s emotional climax comes after its native son has found success as a journalist for the *Los Angeles Times*. On September 11, 2001, almost 50 souls who lived and loved in Moehringer's home town of Manhasset were killed in the terrorist attack on the World Trade Center. One was a bartender we've met along the way. Another was one of the author's cousins.Moehringer drove from Denver, where he was based as a correspondent for the *Times*, to New York to mourn and comfort old friends. He describes his cousin's mother, Charlene Byrne, as she grieved: "Charlene was crying, the kind of crying I could tell would last for years."And so it has, in Manhasset and so many other Long Island commuter towns. Moehringer's lovely evocation of an ordinary place filled with ordinary people gives dignity and meaning to those lost lives, and to his own. Copyright © Reed Business Information, a division of Reed Elsevier Inc. All rights reserved.