The Tenant of Wildfell Hall

دومین و آخرین رمان آن برونته پس از انتشار در سال 1848 به طور گسترده و بحث برانگیز مورد بازبینی قرار گرفت، تا حدی به این دلیل که موضوع آن خشونت خانگی، اعتیاد به الکل، حقوق زنان، و نجات جهانی بسیار بحث برانگیز بود. داستان از طریق یک سری نامه بین دو دوست آشکار می شود، زیرا یک مرد بیشتر در مورد هلن هانتینگدون و گذشته ای که این نقاش جوان و مادر مجرد را به سالن Wildfell هال آورده است، می آموزد. مستأجر سالن وایلدفل که با طرح‌ریزی قدرتمند و ساختاری غیر متعارف، اکنون به‌عنوان یکی از آثار کلاسیک ادبیات ویکتوریا در نظر گرفته می‌شود.

این نسخه Broadview شامل مقدمه‌ای انتقادی است که رمان را در بحث‌های مهم دوره ویکتوریایی قرار می‌دهد و ضمیمه‌هایی ارائه می‌کند که میراث فکری برونته را از نویسندگان مهم قرن هجدهم مانند هانا مور و مری ولستون کرافت روشن می‌کند. مطالبی در مورد اعتدال، تحصیل، تربیت فرزند و زنان هنرمند قرن نوزدهم نیز در ضمیمه ها گنجانده شده است.

Anne Brontë’s second and last novel was widely and contentiously reviewed upon its 1848 publication, in part because its subject matter domestic violence, alcoholism, women’s rights, and universal salvation was so controversial. The tale unfolds through a series of letters between two friends as one man learns more about Helen Huntingdon and the past that brought this young painter and single mother to Wildfell Hall. Powerfully plotted and unconventionally structured, The Tenant of Wildfell Hall is now considered to be a classic of Victorian literature.

This Broadview Edition includes a critical introduction that situates the novel in significant Victorian debates, and provides appendices that make clear Brontë’s intellectual inheritance from important eighteenth-century writers such as Hannah More and Mary Wollstonecraft. Material on temperance, education, childrearing, and nineteenth-century women artists is also included in the appendices.