The Technological Indian

در اواخر دهه 1800، به نظر می‌رسید هندی‌ها مردمی بودند که انقلاب صنعتی را پشت سر گذاشتند و به‌عنوان «نژاد مکانیکی نبودند». امروزه هندی ها از پیشروان مهندسی و فناوری در جهان هستند. در این تاریخ بین‌المللی که نزدیک به 150 سال را در بر می‌گیرد، راس باست - با استفاده از پایگاه داده منحصر به فرد هر سرخپوستی که از مؤسسه فناوری ماساچوست بین سال‌های تاسیس تا سال 2000 فارغ‌التحصیل می‌شود، صعود آنها را به قله‌های حرفه‌های فناوری پیشرفته ترسیم می‌کند.

از آنجایی که گروهی از هندی ها به دنبال راهی برای کشور خود بودند، آینده ای را در فناوری دیدند. باست تنش ها و همخوانی های شگفت انگیز بین این دیدگاه تکنولوژیکی و مدرنیته غیرصنعتی مهاتما گاندی را بررسی می کند. اولین نخست وزیر هند، جواهر لعل نهرو، به دنبال استفاده از مهندسین آموزش دیده توسط MIT برای ساختن هندی بود که در آن دولت فناوری را به نفع مردم کنترل می کرد. در بخش خصوصی، خانواده‌های تجاری هندی پسران خود را به MIT فرستادند، در حالی که فارغ‌التحصیلان MIT صنعت فناوری اطلاعات هند را تأسیس کردند.

در دهه 1960، دانشجویان مؤسسه‌های فناوری هند (مدل‌سازی شده با MIT) به سمت دانشگاه MIT جذب شدند. ایالات متحده برای تحصیلات تکمیلی، و بسیاری از آنها ماندند، به عنوان صنعتگران برجسته، دانشگاهیان، و کارآفرینان. مهندس هندی تحصیل کرده در MIT به بخشی جدایی ناپذیر از یک سیستم جهانی سرمایه داری مبتنی بر فناوری تبدیل شد و کمتر بر هند و مشکلات آن تمرکز کرد - یک هندی فناور که به قیمت یک هند تکنولوژیک ایجاد شد.

In the late 1800s, Indians seemed to be a people left behind by the Industrial Revolution, dismissed as “not a mechanical race.” Today Indians are among the world’s leaders in engineering and technology. In this international history spanning nearly 150 years, Ross Bassett―drawing on a unique database of every Indian to graduate from the Massachusetts Institute of Technology between its founding and 2000―charts their ascent to the pinnacle of high-tech professions.

As a group of Indians sought a way forward for their country, they saw a future in technology. Bassett examines the tensions and surprising congruences between this technological vision and Mahatma Gandhi’s nonindustrial modernity. India’s first prime minister, Jawaharlal Nehru, sought to use MIT-trained engineers to build an India where the government controlled technology for the benefit of the people. In the private sector, Indian business families sent their sons to MIT, while MIT graduates established India’s information technology industry.

By the 1960s, students from the Indian Institutes of Technology (modeled on MIT) were drawn to the United States for graduate training, and many of them stayed, as prominent industrialists, academics, and entrepreneurs. The MIT-educated Indian engineer became an integral part of a global system of technology-based capitalism and focused less on India and its problems―a technological Indian created at the expense of a technological India.