The Takeover of Social Policy by Financialization: The Brazilian Paradox

این کتاب به طور انتقادی به مدلی از شمول اجتماعی می‌پردازد که در برزیل تحت حاکمیت حزب کارگران از اوایل دهه 2000 تا 2015 حاکم بود. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه ظهور یک جامعه مصرف‌کننده انبوه، نه تنها برای غلبه بر توسعه‌نیافتگی، بلکه ناکافی است. همچنین برای تثبیت سیستم جامع حمایت اجتماعی که از قانون اساسی 1988 برزیل به ارث رسیده است. با کنار هم قرار دادن چارچوب‌های نظری مختلف، این کتاب به بررسی دقیق این موضوع می‌پردازد که چگونه سرمایه‌داری تحت تسلط مالی کنونی نقش سیاست اجتماعی را تغییر داده است، به دور از مزایای کالایی‌زدایی‌شده مبتنی بر حقوق و به سمت کالایی‌سازی بیشتر. این پارادوکس برزیلی را تشکیل می‌دهد: چگونه یک دولت چپ میانه، مالی‌سازی را از طریق استراتژی ادغام بازار با استفاده از اعتبار به‌عنوان اهرمی برای گسترش شمول مالی، ترویج و تقویت کرده است. با این کار، تبعیت سیاست اجتماعی را بیشتر به منطق بازارهای مالی سوق داده است.

This book critically addresses the model of social inclusion that prevailed in Brazil under the rule of the Workers Party from the early 2000s until 2015. It examines how the emergence of a mass consumer society proved insufficient, not only to overcome underdevelopment, but also to consolidate the comprehensive social protection system inherited from Brazil’s 1988 Constitution. By juxtaposing different theoretical frameworks, this book scrutinizes how the current finance-dominated capitalism has reshaped the role of social policy, away from rights-based decommodified benefits and towards further commodification. This constitutes the Brazilian paradox: how a center-left government has promoted and boosted financialization through a market incorporation strategy using credit as a lever for expanding financial inclusion. In so doing, it has pushed the subjection of social policy further into the logic of financial markets.