The Syntax of Causative Constructions

دسته بندی: زبانشناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Comrie B.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 27 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 6 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 37,000

در شیباتانی م. نحو و معناشناسی. جلد 6. 1976. 261-311 p. این مطالعه به نحو ساختارهای علّی، به ویژه نحوی از آرگومان های عبارت اسمی مربوط به علّت است. فعل به طور کلی، از یک فعل علّی معین انتظار می رود که یک استدلال عبارت اسمی بیشتر از فعل غیر سببی متناظر داشته باشد، زیرا علاوه بر فاعل و مفعول، در صورت وجود، یک عبارت اسمی نیز وجود خواهد داشت که شخص یا چیز را بیان می کند. که باعث آن عمل می شود. پیشینی، روش‌های مختلفی وجود دارد که نحو یک زبان می‌تواند عبارت اسمی اضافی را در خود جای دهد: می‌تواند در یکی از موقعیت‌های نحوی جمله دو برابر شود. می تواند یک موقعیت نحوی ایجاد کند که در جمله غیر علی وجود نداشته باشد. می تواند یکی از استدلال های فعل علّی را حذف کند. به سادگی می تواند تسلیم شود، یعنی هیچ ساختار سطحی به خوبی شکل گرفته مطابق با ساختار زیرین داده شده نداشته باشد. در واقع، در زبان‌هایی که من به آن نگاه کردم، همه این احتمالات، هرچند با بسامدهای بسیار متفاوت، رخ می‌دهند، و محدودیت‌های خاص‌تری، چه مطلق یا به‌عنوان گرایش‌ها، وجود دارد که تلاش برای مطالعه ساخت‌های علّی را در چارچوب دستور زبان جهانی

In Shibatani M. Syntax and Semantics. Vol 6. 1976. 261-311 p. This study is concerned with the syntax of causative constructions, in particular with the syntax of the noun phrase arguments of the causative verb. In general, a given causative verb will be expected to have one more noun phrase argument than the corresponding noncausative verb, since in addition to the subject and objects, if any, of that verb, there will be a noun phrase expressing the person or thing that causes, brings about that action. A priori, there are several ways in which the syntax of a language could accommodate the extra noun phrase: It could double up on one of the syntactic positions of the sentence; it could create a syntactic position that was not present in the noncausative sentence; it could omit one of the arguments of the causative verb; it could simply give up, i.e., not have any well-formed surface structure corresponding to the given underlying structure. In fact, in the languages I have looked at all of these possibilities occur, though with very different frequencies, and there are more specific restrictions, whether absolute or as tendencies, that make it feasible to attempt a study of causative constructions within the framework of universal grammar.