The Strauss-Krüger Correspondence

این کتاب اولین ترجمه کامل مکاتبات لئو اشتراوس و گرهارد کروگر را ارائه می‌کند، که برای هر یک از آنها توسعه ایده‌های کلیدی و تأثیرگذار به همراه هفت مقاله تفسیری توسط محققان برجسته اشتراوس را نشان می‌دهد. در اوایل تا اواسط دهه 1930، لئو اشتراوس مکاتباتی شدید و گاهی عمیقاً شخصی با یکی از روشنفکران برجسته در میان حلقه دانشجویان اخیر و همکاران جوان هایدگر انجام داد. کروگر که در تلاش برای «بازگشت به افلاطون» و رد کنوانسیون‌های نئوکانتی آن روز بود، شاگرد جدی رودولف بولتمان و جنبش نئوارتدوکس بود که اشتراوس نیز به آن علاقه اولیه داشت. در طول شدیدترین سال‌های مکاتبه‌شان، هر یک از آنها توسعه فکری قابل توجهی را پشت سر گذاشت: در مورد کروگر، از طریق یک سری مطالعات نافذ از کانت و دکارت، به ترتیب، که در نهایت منجر به گرویدن کروگر به کاتولیک شد. و در مورد اشتراوس، از طریق مراحل پیچیده آنچه که او متعاقباً آن را «جهت‌یابی مجدد» خود نامید، که برای اولین بار آن را «فلسفه سیاسی» می‌نامد. خوانندگانی که علاقه مند به ردیابی توسعه افکار اشتراوس در مورد یک جایگزین الهیاتی هستند که به نظر او بسیار چالش برانگیز - اگر نه در نهایت قانع کننده - باشد، این مکاتبات را به عنوان یک نقطه ورود در دسترس خواهند یافت.

This book presents the first full translation of the correspondence of Leo Strauss and Gerhard Krüger, showing for each the development of key and influential ideas, along with seven interpretative essays by leading Strauss scholars. During the early to mid-1930’s, Leo Strauss carried on an intense, and sometimes deeply personal, correspondence with one of the leading intellectual lights among Heidegger’s circle of recent students and younger associates. A fellow traveler in the effort to “return to Plato” and reject neo-Kantian conventions of the day, Krüger was also a serious student of Rudolf Bultmann and the neo-orthodox movement in which Strauss also took an early interest. During the most intense years of their correspondence, each underwent significant intellectual development: in Krüger’s case, through a penetrating series of studies of Kant and Descartes, respectively, ultimately leading to Krüger’s conversion to Catholicism; and, in Strauss’s case, through the complex stages of what he subsequently called his “reorientation,” involving what he for the first time calls “political philosophy.” Readers interested in tracing the development of Strauss’s thoughts regarding a theological alternative that he found helpfully challenging—if not ultimately compelling—will find this correspondence to be an accessible point of entry.