The Spiritual History of Ice: Romanticism, Science and the Imagination

در پایان قرن هجدهم، دانشمندان برای اولین بار آنچه را که کیمیاگران قرون وسطی و رنسانس مدتها به آن مشکوک بودند، نشان دادند. یخ بی جان نیست، بلکه حیاتی است، وحی کریستالی از قدرت های نیرومند. چندین شخصیت رمانتیک - از جمله کولریج و پو، پرسی و مری شلی، امرسون و ثورو- که در بازنمایی‌های باطنی و بیرونی پدیده‌های یخ‌زده مطالعه شدند، مفاهیم سنتی یخ را به عنوان زباله به چالش کشیدند و در عوض کریستال‌ها، یخچال‌های طبیعی و قطب‌ها را به عنوان افشای خاصی از اصل کل نگر بودن The Spiritual History of Ice این بوم‌شناسی اشکال یخ‌زده را با جزئیات شگفت‌انگیزی بررسی می‌کند و نه تنها یک جریان نادیده گرفته شده در عصر رمانتیک، بلکه تاریخچه و روانشناسی پنهان یخ را نیز آشکار می‌کند.

At the end of the eighteenth century, scientists for the first time demonstrated what medieval and renaissance alchemists had long suspected; ice is not lifeless but vital, a crystalline revelation of vigorous powers. Studied in esoteric and exoterical representations of frozen phenomena, several Romantic figures - including Coleridge and Poe, Percy and Mary Shelley, Emerson and Thoreau - challenged traditional notions of ice as waste and instead celebrated crystals, glaciers, and the poles as special disclosures of a holistic principle of being. The Spiritual History of Ice explores this ecology of frozen shapes in fascinating detail, revealing not only a neglected current of the Romantic age but also a secret history and psychology of ice.