The specter of capital

در تحلیل بین‌رشته‌ای درخشان خود از بحران مالی جهانی، جوزف وگل قصد دارد با ردیابی مراحل تاریخی که از طریق آن بازار مالی به استقلال فعلی خود دست یافته است، سرمایه‌داری مالی را با مجموعه‌ای گیج‌کننده از ابزارهای جدید ابهام کند. نظریه پردازان اقتصادی کلاسیک و نئوکلاسیک در اینجا نقش تعیین کننده ای داشته اند. آنها با نادیده گرفتن هشدارهای اولیه در مورد بی ثباتی بازارهای مالی سفته بازانه، بر اعتقاد خود به تعادل ذاتی بازار پافشاری کرده اند و حتی بحران های بزرگ را صرفاً انحراف یا تعدیل توصیف می کنند و شیوه های مالی مشکوک را منطقی می دانند که ریسک را در حالی که به دنبال مدیریت آن هستند تشدید می کند.

\"بازار بهتر می داند\": این یک نسخه سکولار از ایمان آدام اسمیت به \"دست نامرئی\" بازار است، تفسیر اقتصادی او از تئودیسه مشیت گرایی قرن هجدهم، که متعاقباً به یک \"اویکودیسیته\"، یک باور بی چون و چرا تبدیل شد. در سود خود تنظیمی نیروهای بازار. Vogl نشان می‌دهد که نظریه مالی، به کمک مدل‌سازی ریاضی و فناوری دیجیتال، خود به‌عنوان یک «دست پنهان» عمل می‌کند و واقعیت اقتصادی را به قلمروی ناشناخته سوق می‌دهد. او نظریه پردازان اقتصادی را به چالش می کشد تا فراتر از پارادایم نئوکلاسیک حرکت کنند تا خطوط واقعی دوران کنونی تشنج های مالی را تشخیص دهند.

In his brilliant interdisciplinary analysis of the global financial crisis, Joseph Vogl aims to demystify finance capitalism—with its bewildering array of new instruments—by tracing the historical stages through which the financial market achieved its current autonomy. Classical and neoclassical economic theorists have played a decisive role here. Ignoring early warnings about the instability of speculative finance markets, they have persisted in their belief in the inherent equilibrium of the market, describing even major crises as mere aberrations or adjustments and rationalizing dubious financial practices that escalate risk while seeking to manage it.

"The market knows best": this is a secular version of Adam Smith's faith in the market's "invisible hand," his economic interpretation of eighteenth-century providentialist theodicy, which subsequently hardened into an "oikodicy," an unquestioning belief in the self-regulating beneficence of market forces. Vogl shows that financial theory, assisted by mathematical modeling and digital technology, itself operates as a "hidden hand," pushing economic reality into unknown territory. He challenges economic theorists to move beyond the neoclassical paradigm to discern the true contours of the current epoch of financial convulsions.