The Specific Treatment of Virus Diseases

در مقایسه با شیمی درمانی ضد باکتری، استفاده بالینی از داروهای ضد ویروسی خاص یک پیشرفت نسبتاً جدید است. در دهه 1950 تعدادی کشف شد، اما کاربرد بالینی آنها تا سال 1962 به تعویق افتاد، زمانی که متیسازون برای درمان عوارض عفونی واکسیناسیون آبله و ایدوکسوریدین در درمان کراتیت هرپس استفاده شد. در گذشته، دلایل این کندی در توسعه اکنون آشکار است. این تا حد زیادی به دلیل دیدگاه رایج در آن زمان بود که عفونت‌های ویروسی را هرگز نمی‌توان با عوامل خاصی درمان کرد، زیرا تکثیر ویروس به قدری با فرآیندهای متابولیکی سلول میزبان ادغام شده است که ویژگی عمل غیرممکن به نظر می‌رسید. دستاورد در مقابل، باکتری‌ها موجودیت‌های مستقلی با سیستم‌های متابولیکی بودند که به طور گسترده با سیستم‌های متابولیکی میزبان پستانداران متفاوت بودند، که نقاط حمله را توسط عوامل خاصی ایجاد می‌کردند که هیچ اثری بر سیستم‌های پستانداران نداشتند. اگرچه نحوه عملکرد سولفونامیدها و پنی سیلین برای مدتی شناخته شده نبود، اما آنها نمونه های کاملی از موفقیت این روش حمله ارائه کردند.

In comparison with antibacterial chemotherapy the clinical use of specific antiviral drugs is a fairly recent development. By the 1950s a number had been discovered, but their clinical application was delayed until 1962, when methisazone was used for the treatment of infective complications of smallpox vaccination and idoxuridine in the treatment of herpetic keratitis. In retrospect the reasons for this slowness in development is now evident. It was due in large part to the prevailing view held at the time that virus infections could never be treated with specific agents, since the multiplica­ tion of virus is so closely integrated with the metabolic processes of the host cell that specificity of action seemed impossible of achievement. In contrast, bacteria were independent entities with metabolic systems differing widely from those of the mammalian host, which afforded points of attack by specific agents which had no action upon mammalian systems. Although the mode of action of the sulphonamides and penicillin was not known for some time, they afforded perfect examples of the success of this mode of attack.