The Sound of Innovation: Stanford and the Computer Music Revolution

در دهه 1960، تیمی از نوازندگان، مهندسان، دانشمندان کامپیوتر و روانشناسان استنفورد از محاسبات به روشی کاملاً جدید استفاده کردند: برای تولید و دستکاری صدا و ایجاد پایه صوتی آهنگ‌های جدید موسیقی. این گروه از محققان بین رشته‌ای در مرکز نوپای تحقیقات رایانه‌ای در موسیقی و آکوستیک (CCRMA، با تلفظ "کارما") به توسعه موسیقی رایانه به عنوان یک رشته دانشگاهی، ابداع فناوری‌های زیربنای آن و آغاز عصر دیجیتال کمک کردند. موسیقی در صدای نوآوری، اندرو نلسون تاریخچه CCRMA را شرح می دهد و ریشه های آن را در آزمایشگاه هوش مصنوعی استنفورد از طریق تأثیر امروزی آن بر دره سیلیکون و گروه های موسیقی دیجیتال در سراسر جهان دنبال می کند.

نلسون بر بین رشته‌ای بودن CCRMA تأکید می‌کند که خلاقیت را در تقاطع میدان‌ها تحریک می‌کند. تعهد آن به اشتراک گذاری باز و کاربران؛ و مشارکت تجاری پیشگام آن. او نشان می‌دهد که تأثیر بسیار زیاد استنفورد بر ظهور موسیقی دیجیتال از درهم‌تنیدگی این سه حالت ناشی می‌شود که حامیان مختلف را با اهداف متفاوت حول زمینه‌ای از علایق مشترک گرد هم می‌آورد. بنابراین نلسون مفروضات دیرینه در مورد تقسیم‌بندی بین هنر و علم، بین علوم انسانی و فناوری، و بین تحقیقات دانشگاهی و کاربردهای تجاری را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که چگونه داستان گروه کوچکی از موسیقی‌دانان بینش‌های اساسی در مورد نوآوری را آشکار می‌کند.

نلسون از تحقیقات آرشیوی گسترده و ده ها مصاحبه با پیشگامان موسیقی دیجیتال استفاده می کند. وب سایت کتاب دسترسی به اسناد تاریخی اصلی و سایر مطالب را فراهم می کند.

In the 1960s, a team of Stanford musicians, engineers, computer scientists, and psychologists used computing in an entirely novel way: to produce and manipulate sound and create the sonic basis of new musical compositions. This group of interdisciplinary researchers at the nascent Center for Computer Research in Music and Acoustics (CCRMA, pronounced "karma") helped to develop computer music as an academic field, invent the technologies that underlie it, and usher in the age of digital music. In The Sound of Innovation, Andrew Nelson chronicles the history of CCRMA, tracing its origins in Stanford's Artificial Intelligence Laboratory through its present-day influence on Silicon Valley and digital music groups worldwide.

Nelson emphasizes CCRMA's interdisciplinarity, which stimulates creativity at the intersections of fields; its commitment to open sharing and users; and its pioneering commercial engagement. He shows that Stanford's outsized influence on the emergence of digital music came from the intertwining of these three modes, which brought together diverse supporters with different aims around a field of shared interest. Nelson thus challenges long-standing assumptions about the divisions between art and science, between the humanities and technology, and between academic research and commercial applications, showing how the story of a small group of musicians reveals substantial insights about innovation.

Nelson draws on extensive archival research and dozens of interviews with digital music pioneers; the book's website provides access to original historic documents and other material.