The Soul of the Camera: The Photographer’s Place in Picture-Making

عکس می تواند وسیله ای شگفت انگیز برای برقراری ارتباط و برقراری ارتباط با دیگران باشد. اما با بیش از یک تریلیون عکس در سال، چرا موفقیت های کمی وجود دارد؟ چرا خیلی ها شکست می خورند؟ با پیشرفت تکنولوژی دوربین، دلیل آن این نیست که تصاویر فوکوس یا نوردهی مناسب ندارند. دوربین این روزها این کار را به خوبی انجام می دهد. عکاس دیوید دوکمین معتقد است که اکثر تصاویر ما کوتاه هستند زیرا فاقد روح هستند. و بدون روح، تصاویر توانایی تطبیق با دیگران را ندارند. آنها به سادگی نمی توانند با بیننده ارتباط برقرار کنند، یا حتی - اگر ما صادق باشیم - با خودمان.

در روح دوربین: جایگاه عکاس در تصویرسازی، دیوید معنی ساخت عکس های بهتر را بررسی می کند. مقاله‌های کتاب که با مجموعه‌ای زیبا از عکس‌های سیاه و سفید به تصویر کشیده شده‌اند، درباره موضوعاتی مانند مهارت، مهارت، بینش، مخاطب، نظم، داستان و اصالت صحبت می‌کنند. روح دوربین کتابی شخصی و عمیقاً عمل‌گرایانه است که بی سر و صدا و در عین حال قویاً این ایده را به چالش می‌کشد که دوربین‌ها، لنزها و تنظیمات ما چیزی فراتر از ابزارهای گنگ و بی‌صدا هستند. این عکاس است، نه دوربین، که می‌تواند و باید یاد بگیرد که عکس‌های بهتری بسازد – عکس‌هایی که دیدگاه ما را منتقل می‌کنند. که با دیگران ارتباط برقرار می کند؛ که در هسته آنها انسانیت ما را در بر می گیرد.

The photograph can be an astonishing means of connecting and communicating with others. But with over one trillion photos taken each year, why are there so few successes? Why do so many fail? With advances in camera technology, it is not because the images lack focus or proper exposure; the camera does that so well these days. Photographer David duChemin believes the majority of our images fall short because they lack soul. And without soul, the images have no ability to resonate with others. They simply cannot connect with the viewer, or even―if we’re being truthful―with ourselves.

In The Soul of the Camera: The Photographer’s Place in Picture-Making, David explores what it means to make better photographs. Illustrated with a beautiful collection of black-and-white photographs, the book’s essays speak to topics such as craft, mastery, vision, audience, discipline, story, and authenticity. The Soul of the Camera is a personal and deeply pragmatic book that quietly yet forcefully challenges the idea that our cameras, lenses, and settings are anything more than dumb and mute tools. It is the photographer, not the camera, that can and must learn to make better photographs―photographs that convey our vision; that connect with others; that, at their core, contain our humanity.