دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: موسیقی ویرایش: نویسندگان: Mirka. Danuta سری: ISBN (شابک) : 9788385679356, 8385679359 ناشر: Music Academy in Katowice سال نشر: 1997 تعداد صفحات: 398 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 54 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب ساختارگرایی سونوریستی کریستوف پندرسکی: موسیقی، تاریخ و نقد، پندرسکی، کریستوف، -- 1933- -- نقد و تفسیر، آهنگسازان -- لهستان، تحلیل موسیقی، پندرسکی، کریستوف، -- 1933- آهنگسازان، لهستان
در صورت تبدیل فایل کتاب The sonoristic structuralism of Krzysztof Penderecki به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ساختارگرایی سونوریستی کریستوف پندرسکی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
حدود پنج سال پیش، در اولین سال دستیاری ام در آکادمی موسیقی در کاتوویتس، از دانش آموزان خواستم تا برخی از قطعات اولیه پندرسکی، به اصطلاح «سونوریستیک» را تجزیه و تحلیل کنند. با این حال، نتیجه آن تکلیف رضایتبخش نبود، زیرا دانشآموزان تمایل داشتند قطعات پندرسکی را بهعنوان مجموعهای آشفته از پدیدههای صوتی توصیف کنند تا آثار هنری. فقط بعداً متوجه شدم که تقریباً در مورد تمام تحلیلهای سونوریستی پندرکی که تا به حال خوانده بودم، همین را میتوان گفت. به عنوان یک قاعده، آنها صرفاً چیزهایی را توصیف می کردند که هر کسی می توانست به راحتی با دیدن نمرات آنها را ببیند. چنین تحلیل هایی به خواننده شرحی از آثار ارائه می دهد نه توضیحی. به نظر نمی رسید این وضعیت نویسندگان را ناراحت کند. از منظر آنها، سبک سونوریستی پندرسکی بدیهی است که به عنوان نمونه ای از هرج و مرج موسیقایی بوده است، و ویژگی ذاتی آشوب این است که هیچ توضیحی را نمی پذیرد. با این حال، دقیقاً به همین دلیل است که برای یک خردگرا، هرج و مرج بزرگترین چالش را ایجاد می کند. در واقع، سونوریسم پندرکی تمایلات تحلیلی من را برانگیخت: اگر تحلیلهای قبلی آثار او را رضایتبخش نمیدانستم - از خودم پرسیدم - آیا میتوانم بهتر از این کار کنم؟ به شرطی که هرج و مرج بزرگترین چالش را به همراه داشته باشد، هیچ دستاوردی بزرگتر از استنتاج نظم از آن وجود نخواهد داشت، به ویژه زمانی که معلوم شود این نظم نه تنها در ذهن تحلیلگر، بلکه در خود شیء نیز وجود دارد. برای تعیین اینکه کدام یک از این دو موقعیت ممکن در تحلیل های خودم صادق است، در آوریل 1995 کریستوف پندرسکی را در خانه اش در کراکوف ملاقات کردم. از او پرسیدم که آیا سیستم سونوریستی – که در صفحات بعدی مورد بحث قرار گرفت و در آن زمان قبلاً توسط من بازسازی شده بود – مدل دقیقی از رویههای آهنگسازی است که او در نوشتن قطعات خود در اوایل دهه 1960 به کار گرفته بود. تاییدیه ای که از زبان خود آهنگساز دریافت کردم مرا به نوشتن کتاب حاضر تشویق کرد.
Some five years ago, during the first year of my assistantship at the Music Academy in Katowice, I required students to analyse some of Penderecki's early, so-called "sonoristic" pieces. The outcome of that assignment proved unsatisfactory, however, because the students tended to describe Penderecki's pieces as chaotic assemblages of sound phenomena rather than as works of art. Only later did I realize that the same could be said of almost all the analyses of Penderecki's sonoristic works that I had read thus far. As a rule, they merely described things that anyone could easily see by looking at the scores. Such analyses offered the reader a description of the works, not an explanation. This situation did not seem to disturb the authors. From their perspective, Penderecki's sonoristic style was obviously meant to exemplify musical chaos, and an inherent property of chaos is that it does not admit any explanation. Yet this is exactly why, for a rationalist, chaos poses the greatest challenge. Indeed, Penderecki's sonorism aroused my analytical inclinations: If I have found previous analyses of his works unsatisfactory—I asked myself—can I do any better? Provided chaos presents the greatest challenge, then there can be no greater achievement than to derive order from it, particularly when this order turns out to reside not merely in the mind of the analyst, but also in the object itself. To determine which of these two possible situations was the case with my own analyses, I visited Krzysztof Penderecki in April 1995, at his house in Cracow. I asked him whether the sonoristic system—discussed in the following pages and at that time already reconstructed by me—was an accurate model of the compositional procedures he had employed in writing his pieces of the early 1960s. The confirmation I received from the composer's own lips encouraged me to write the present book.