The Social Psychology of Procedural Justice

این کتاب را به جان تیبو تقدیم می کنیم. او مربی و دوست شخصی یکی از ما بود و کارش تأثیر فکری عمیقی بر هر دوی ما داشت. ما هر دو به شدت تحت تأثیر بیان روشنگرانه تیبو در مورد اهمیت روانشناسی مفهوم عدالت رویه ای و نیز کار تجربی او با لورنس واکر در واکنش به مؤسسه حقوقی که نقش عدالت رویه ای را نشان می دهد، قرار گرفتیم. اهمیت زیادی که ما به کار تیبو و واکر قائلیم در سراسر این جلد مشهود است. اگر بتوان گفت که شخصی یک حوزه کامل تحقیق را ایجاد کرده است، جان تیبو مطالعه روانشناختی عدالت رویه ای را ایجاد کرد. (بنابراین احترام گذاشتن به تیبو به هیچ وجه شناخت ما از مشارکت همکارش، لورن واکر، در ایجاد این میدان را کاهش نمی‌دهد. ما به همان اندازه مطمئن هستیم که واکر بیانیه ما را تأیید می‌کند، همانطور که تیبو، با فروتنی مشخص، حتي ستايش تيبو به اين شكل از تشخيص تمام مشاركت هاي او در عدالت رويه اي كافي است. او نه تنها مطالعه روانشناختی این موضوع را آغاز کرد، بلکه بسیاری از بنیادهای فکری را نیز بنا کرد که مطالعه عدالت رویه ای بر آن استوار است. کار تیبو با هارولد کلی (1959؛ کلی و تیبو، 1978) یک نظریه روانشناختی اجتماعی از وابستگی متقابل ایجاد کرد که، در میان بسیاری از کاربردهای دیگر، به عنوان مبنایی برای یکی از مدل‌های اصلی روان‌شناسی عدالت رویه‌ای عمل می‌کند. >

We dedicate this book to John Thibaut. He was mentor and personal friend to one of us, and his work had a profound intellectual influence on both of us. We were both strongly influenced by Thibaut's insightful articulation of the importance to psychology of the concept of pro­ cedural justice and by his empirical work with Laurens Walker in reactions to legal institu­ demonstrating the role of procedural justice tions. The great importance we accord the Thibaut and Walker work is evident throughout this volume. If anyone person can be said to have created an entire field of inquiry, John Thibaut created the psychological study of procedural justice. (To honor Thibaut thus in no sense reduces our recognition of the contributions of his co-worker, Laurens Walker, in the creation of the field. We are as certain that Walker would endorse our statement as we are that Thibaut, with characteristic modesty, would demur from it. ) Even to praise Thibaut in this fashion falls short of recognizing all of his contributions to procedural justice. Not only did he initiate the psy­ chological study of the topic, he also built much of the intellectual foun­ dation upon which the study of procedural justice rests. Thibaut's work with Harold Kelley (1959; Kelley & Thibaut, 1978) created a social psy­ chological theory of interdependence that, among many other applica­ tions, serves as the basis for one of the major models of the psychology of procedural justice.