The Slovak National Awakening: An Essay in the Intellectual History of East Central Europe

اسلواکی‌ها قرن‌ها تحت حاکمیت مجارستان زندگی می‌کردند، بدون هیچ حس جدایی سیاسی واضح، اسلواکی را به عنوان زبان گفتاری خود حفظ کردند، اما از چک به عنوان زبان نوشتاری خود استفاده کردند. در دهه‌های آخر قرن هجدهم و نیمه اول قرن نوزدهم، تلاش‌های روشنفکران روحانی برای توسعه زبانی که بیشتر با نیازهای اسلواکی هماهنگ باشد، منجر به ظهور ناسیونالیسم اسلواکی شد.

بیداری ملی اسلواکیسه مرحله اصلی در رشد آگاهی ملی را توصیف می کند. در دهه 1780 روشنفکران کاتولیک شروع به نوشتن به زبان عامیانه کردند. یک کشیش کاتولیک، برنولاک، یک دستور زبان و فرهنگ لغت اسلواکی و یک رساله تأثیرگذار در دفاع از اسلواکی به عنوان زبانی جدا از چک تهیه کرد. با این حال، در حالی که تمایز قومی اسلواکی مطرح می شد، احساس تعلق به ملت مجارستان مورد تردید قرار نگرفت. گام های بعدی توسط روشنفکران پروتستان برداشته شد که از زمان اصلاحات طرفدار چک بودند. آنها تحت تأثیر مفاهیم آلمانی ناسیونالیسم زبانی، شروع به تأکید بر جدایی فرهنگی و زبانی اسلواکی کردند، اما همچنان در چارچوب سیاسی دولت مجارستان.

مرحله سوم در بیداری اسلواکی در اواسط دهه 1840 رخ داد. گروهی از روشنفکران جوان پروتستان، به رهبری لودوویت اشتور، «چکوسلواکیسم» پیشینیان خود را رد کردند و از زبان اسلواکی و ملیت اسلواکی حمایت کردند. در سال 1851، برنولاکیت های کاتولیک و اشتوریت های پروتستان توانستند در مورد زبانی که اساس زبان اسلواکی مدرن شد به توافق برسند.

این مطالعه در مورد رابطه بین زبان و ناسیونالیسم برای متخصصان تاریخ اروپا جذاب خواهد بود. برای نوری که بر جدایی طلبان مدرن و جنبش های ضد امپریالیستی می اندازد، مورد توجه قرار گیرد.

The Slovaks lived under Hungarian rule for centuries, with no clear sense of political separateness, preserving Slovak as their spoken language, but using Czech as their written language. In the last decades of the 18th and the first half of the 19th centuries, the efforts made by clerical intellectuals to develop a language more closely attuned to Slovak needs led to the rise of Slovak nationalism.

The Slovak National Awakening describes the three major stages in the development of national consciousness. In the 1780s Catholic intellectuals began to write in the vernacular; a Catholic priest, Bernolàk, produced a Slovak grammar and dictionary and an influential treatise in defence of Slovak as a language separate from Czech. However, while Slovak ethnic distinctness was being asserted, the sense of belonging to the Hungarian nation was not questioned. The next steps were taken by the Protestant intelligentsia, who had been pro-Czech since the Reformation. Influenced by German concepts of linguistic nationalism, they began to assert Slovak cultural and linguistic separateness, but still within the political framework of the Hungarian State.

The third stage in the Slovak Awakening came in the mid-1840s when a group of young Protestant intellectuals, led by L’udovít Štúr, rejected their predecessors’ ‘Czechoslovakism’ and advocated a Slovak language and a Slovak nationality. In 1851, the Catholic Bernolákites and the Protestant Štúrites were able to agree on the language that became the basis of modern Slovak.

This study of the relation between language and nationalism will appeal to specialists in European history and will be of interest for the light it throws on modern separatists and anti-imperialist movements.