The Situation and the Story: The Art of Personal Narrative

راهنمای هنر نوشتن شخصی، توسط نویسنده پیوست های شدید و پایان رمان عشق

همه داستان‌نویسی باید از مواد خام زندگی داستانی بیرون بکشد که تجربه را شکل می‌دهد، رویداد را متحول می‌کند، کمی خرد ارائه می‌کند. در یک داستان یا یک رمان، «من» که این داستان را روایت می‌کند، می‌تواند راوی غیرقابل اعتمادی باشد، و اغلب هم هست، اما در داستان‌های غیرداستانی، خواننده همیشه باید متقاعد شود که راوی حقیقت را می‌گوید.

چگونه است. آیا فرد از خود خسته کننده و پریشان خود، حقیقت گوینده ای را می کشد که داستانی را که یک روایت شخصی نیاز به گفتن دارد، بازگو کند؟ این سوالی است که وضعیت و داستان می پرسد -- و پاسخ می دهد. گورنیک که ما را به گشت و گذار در برخی از بهترین خاطرات و مقالات صد سال گذشته می برد، ایده در حال تغییر خود را که در قرن سیطره داشته است، ردیابی می کند و نشان می دهد که حقیقت گوینده ماندگاری که در آثار نویسندگان متنوع است. به عنوان ادموند گوسه، جوآن دیدیون، اسکار وایلد، جیمز بالدوین، یا مارگریت دوراس.

این کتاب، که حاصل پانزده سال تدریس در برنامه‌های MFA است، خود مدلی از هوش شفافی است که گورنیک را ساخته است. یکی از تحسین برانگیزترین نویسندگان ادبیات داستانی ما. در آن، او با آموزش خواندن به ما می آموزد که بنویسیم: چگونه وقتی حقیقت را در نوشته های دیگران و خودمان می شنویم، تشخیص دهیم.

A guide to the art of personal writing, by the author of Fierce Attachments and The End of the Novel of Love

All narrative writing must pull from the raw material of life a tale that will shape experience, transform event, deliver a bit of wisdom. In a story or a novel the "I" who tells this tale can be, and often is, an unreliable narrator but in nonfiction the reader must always be persuaded that the narrator is speaking truth.

How does one pull from one's own boring, agitated self the truth-speaker who will tell the story a personal narrative needs to tell? That is the question The Situation and the Story asks--and answers. Taking us on a reading tour of some of the best memoirs and essays of the past hundred years, Gornick traces the changing idea of self that has dominated the century, and demonstrates the enduring truth-speaker to be found in the work of writers as diverse as Edmund Gosse, Joan Didion, Oscar Wilde, James Baldwin, or Marguerite Duras.

This book, which grew out of fifteen years teaching in MFA programs, is itself a model of the lucid inteligence that has made Gornick one of our most admired writers of ninfiction. In it, she teaches us to write by teaching us how to read: how to recognize truth when we hear it in the writing of others and in our own.