The Singing Turk: Ottoman Power and Operatic Emotions on the European Stage from the Siege of Vienna to the Age of Napoleon

در حالی که قدرت‌های اروپایی در بیشتر قرن هجدهم با امپراتوری عثمانی در حال جنگ بودند، خانه‌های اپرای اروپایی اپراهایی را با حضور سلطان‌ها و پاشاهای آوازخوان در محاصره دادگاه‌های موسیقی و حرمسراهایشان اجرا می‌کردند. موتزارت آدم ربایی از سرالیو را نوشت. روسینی مجموعه ای از آثار از جمله دختر ایتالیایی در الجزایر را خلق کرد. و اینها تنها شناخته شده ترین ها از یک مجموعه وسیع هستند. این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه این نمایش‌های امپراتوری عثمانی مسلمان، دشمن بزرگ اروپای مسیحی، در سالن اپرا تا این حد محبوب شدند و آنچه را که در مورد روابط بین‌المللی اروپا و عثمانی نشان می‌دهند.

پس از شکست ارتش‌های مسیحی بر عثمانی‌ها. در وین در سال 1683، ترکها دیگر تهدید کننده به نظر نمی رسیدند. اروپایی ها به طور فزاینده ای دریافتند که مسائل ترکیه نیز مسائل اروپایی است، و مطلق گرایی سیاسی سلطان در استانبول برای اندیشیدن به سیاست در اروپا، از سلطنت لویی چهاردهم تا عصر ناپلئون، مرتبط بود. در حالی که آهنگسازان و عموم مردم مسیحی اروپایی تشخیص داده بودند که ترک‌های مسلمان تا حدی با خودشان متفاوت هستند، این تفاوت گاهی اوقات به عنوان یک موضوع لباس و محیط عجیب تلقی می‌شد. ترک‌های آوازخوان صحنه، دیدگاه‌های سیاسی قوی و احساسات انسانی را بیان می‌کردند که تماشاگران اروپایی می‌توانستند آن‌ها را متعلق به خود بدانند.

While European powers were at war with the Ottoman Empire for much of the eighteenth century, European opera houses were staging operas featuring singing sultans and pashas surrounded by their musical courts and harems. Mozart wrote The Abduction from the Seraglio. Rossini created a series of works, including The Italian Girl in Algiers. And these are only the best known of a vast repertory. This book explores how these representations of the Muslim Ottoman Empire, the great nemesis of Christian Europe, became so popular in the opera house and what they illustrate about European–Ottoman international relations.

After Christian armies defeated the Ottomans at Vienna in 1683, the Turks no longer seemed as threatening. Europeans increasingly understood that Turkish issues were also European issues, and the political absolutism of the sultan in Istanbul was relevant for thinking about politics in Europe, from the reign of Louis XIV to the age of Napoleon. While Christian European composers and publics recognized that Muslim Turks were, to some degree, different from themselves, this difference was sometimes seen as a matter of exotic costume and setting. The singing Turks of the stage expressed strong political perspectives and human emotions that European audiences could recognize as their own.