The Silent Church: Human Rights and Adventist Social Ethics

روابط بین کلیسای ادونتیست و جامعه در کل همیشه مبهم بوده است. یکی از دلایل این امر اخلاق اجتماعی نامشخص کلیسا بوده است. در حالی که کلیسا از مفهوم کرامت انسانی حمایت می کرد، آزادی مذهبی را ترویج می کرد و در کنار فقرا قرار می گرفت، ملی گرایی و نژادپرستی در بین اعضای آن گسترش یافت. با زنان در کلیسا نیز رفتار ناعادلانه ای شد. Zdravko Plantak با این مشکل روبرو می شود. او با نگاهی به تاریخ، الهیات و اخلاق کلیسا به منظور کشف دلایل ناسازگاری در رویکرد آن به حقوق بشر شروع می کند و سپس رویکرد جامع تری را برای اخلاق اجتماعی آن پیشنهاد می کند.

The relationship between the Adventist church and society at large has always been ambiguous. One reason for this has been the church's inarticulate social ethics. While the church upheld the concept of human dignity, promoted religious liberty and sided with the poor, nationalism and racism developed among its members. Women in the church were also unfairly treated. Zdravko Plantak confronts this problem head-on. He begins by looking at the church's history, theology and ethics in order to discover reasons for the inconsistencies in its approach to human rights, and then moves on to propose a more comprehensive approach to its social ethics.