The Shame of Reason in Organizational Change: A Levinassian Perspective

بسیاری از مشکلات مرتبط با تغییر در سازمان ها را می توان در عامل انسانی جستجو کرد. در گذشته، کارگر را صرفاً «یک جفت دست» می‌دانستند (هنری فورد). امروزه مردم آرزو دارند که جدی گرفته شوند، اگر جدی باشند، عموماً عملکرد بهتری دارند. با این حال، اگر تنها انگیزه سازمان‌ها برای تمرکز بر احساس رضایت کارگران افزایش دستاورد باشد، این سوال مطرح می‌شود که آیا این سازمان‌ها در واقع کارگران خود را جدی می‌گیرند یا اینکه آنها صرفاً در اهداف یا طرح‌های سازمان ثبت نام می‌کنند.

این کتاب این پرسش را از منظر برخورد امانوئل لویناس از عقلانیت بررسی می کند. شباهت های نزدیکی بین توصیف لویناسی از تفکر عقلانی و نقش مدیران در سازمان ها وجود دارد. عقلانیت جهان را قابل کنترل می کند و در عین حال ماهیت تمامیت خواه دارد. به همین ترتیب، مدیران کسب و کار خود را قابل کنترل می‌کنند، اما برنامه‌ریزی و طرح‌های آن‌ها یک جلیقه توتالیتر ایجاد می‌کنند.

Many problems associated with change in organizations can be traced back to the human factor. In the past, the worker was considered merely to be ‘a pair of hands’ (Henry Ford). Today, people wish to be taken seriously, if they are, they generally perform better. However, if organizations’ only motivation to focus on the workers’ sense of fulfilment is increased achievement, the question arises whether these organizations do in fact take their workers seriously or whether the latter merely become enlisted into the organization’s targets or schemes.

This book examines this question from the perspective of Emmanuel Levinas’ treatment of rationality. There are close similarities between the Levinassian description of rational thinking and the role of managers in organizations. Rationality makes the world controllable yet is totalitarian in character. Likewise, managers make their businesses controllable, yet their planning and schemes create a totalitarian straitjacket.