The Sense of Mystery: Clarity and Obscurity in the Intellectual Life

حس رمز و راز آنچه را که در راه حل سنتی و تومیستی در رابطه با مشکلات بزرگ مربوط به معرفت ما به طور کلی، به معرفت ما از خدا (چه به طور طبیعی) روشن است و چه چیزی راز را حفظ می کند برجسته می کند. یا فراطبیعی به دست آمده است)، و به سؤالات مربوط به فیض. سنت توماس نه از منطق می ترسد و نه از رمز و راز. در واقع، شفافیت منطقی او را به دیدن آن اسرار در طبیعت سوق می دهد که به روش های خاص خود از خالق صحبت می کنند. به همین ترتیب، همین صراحت به او کمک می‌کند تا اسرار دیگری از نظمی بسیار برتر را تسکین دهد - اسرار فیض و زندگی صمیمی خدا، که اگر وحی الهی نبود ناشناخته باقی می‌ماند.

The Sense of Mystery highlights what is clear and what retains the character of mystery in the traditional and Thomistic solution concerning the great problems pertaining to our knowledge in general, to our knowledge of God (whether naturally or supernaturally attained), and to questions pertaining to grace. St. Thomas has fear neither for logic nor for mystery. Indeed, logical lucidity leads him to see in nature those mysteries that speak in their own particular ways of the Creator. Likewise, this same lucidity aids him in putting into strong relief other secrets of a far superior order—those of grace and of the intimate life of God, which would remain unknown were it not for Divine Revelation.