The Semiotic Sphere

اگرچه نشانه‌شناسی از زمان‌های پیش از سقراط در غرب، در یک ظاهر، بدون وقفه رشد کرده است، و مضامین مهم نشانه‌شناختی هم در سنت برهمانی و هم در سنت بودایی به‌طور مستقل پدیدار شده و توسعه یافته است، نشانه‌شناسی به‌عنوان یک کار سازمان‌یافته تنها از ۱۰۰ متر آغاز شد. در دهه 1960 کارگاه‌ها، با یک خودانگیختگی شاید شگفت‌انگیز، در بسیاری از اروپا-شرق و غرب و در آمریکای شمالی تحقق یافت. پس از آن، دیگران به سرعت تقریباً در همه جای دنیا ظاهر شدند. مکان‌های مختلف از نظر استراتژیک با قوانین متفاوتی متحد می‌شدند، اما همگی یک هدف مشترک داشتند: هدف قرار دادن یک نظریه کلی از نشانه‌ها، از طریق توصیف سیستم‌های نشانه‌های مختلف، تحلیل تطبیقی ​​آنها، و طبقه‌بندی آنها. کنفدراسیون‌های دائمی کم و بیش با متنوع‌ترین رشته‌های آکادمیک شکل گرفتند و چارچوب‌های شگفت‌انگیز متنوعی ابداع شدند - متناسب با نیازهای زمانه و مکان‌ها - برای پیشبرد کار تحکیم. ذره ذره، شبکه های بین المللی حامی متقابل گرد هم آمدند. امروزه واقعاً می توان ادعا کرد که نشانه شناسی به یک شرکت جهانی تبدیل شده است. البته این به دور از این است که بگوییم نقشه یکنواخت است یا حتی یکنواختی در سراسر جهان در کمترین حد مطلوب است. در حالی که هدف نهایی مشترک ما به طور پیوسته در کانون توجه قرار دارد، کثرت راه های موجود برای تحقق آن در ظهور خود جستجو ذاتی است.

Although semiotics has, in one guise or another, ftourished uninterruptedly since pre­ Socratic times in the West, and important semiotic themes have emerged and devel­ oped independently in both the Brahmanie and Buddhistic traditions, semiotics as an organized undertaking began to 100m only in the 1960s. Workshops materialized, with a perhaps surprising spontaneity, over much ofEurope-Eastern and Western­ and in North America. Thereafter, others quickly surfaced almost everywhere over the litera te globe. Different places strategically allied themselves with different lega­ eies, but all had a common thrust: to aim at a general theory of signs, by way of a description of different sign systems, their comparative analysis, and their classifi­ cation. More or less permanent confederations were forged with the most diverse academic disciplines, and amazingly varied frameworks were devised-suited to the needs of the times and the sites-to carry the work of consolidation forward. Bit by bit, mutually supportive international networks were put together. Today, it can truly be asserted that semiotics has become a global enterprise. This, of course, is far from saying that the map is uniform or even that world-wide homogeneity is in the least desirable. While our conjoint ultimate goal remains steadily in focus, the multiplicity of avenues available for its realization is inherent in the advent ure of the search itself.