دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Charles River Editors
سری:
ناشر: Charles River Editors
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : AZW3 (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Seleucid Empire: The History of the Empire Forged in the Ancient Near East After Alexander the Great’s Death به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب امپراتوری سلوکی: تاریخ امپراتوری جعلی در خاور نزدیک باستان پس از مرگ اسکندر کبیر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
*شامل تصاویر
*شامل گزارش های باستانی امپراتوری سلوکی
*شامل کتابشناسی برای مطالعه بیشتر
در سال 323 قبل از میلاد، اسکندر مقدونی در بالای جهان بود.
اسکندر هرگز کسی نبود که روی دستانش بنشیند یا روی دستانش استراحت
کند، شروع به برنامه ریزی لشکرکشی های آینده خود کرد، که ممکن است
شامل تلاش هایی برای تسلط بر شبه جزیره عربستان یا حمله دیگری به
هند باشد. اما سرنوشت نقشه های دیگری برای پادشاه جوان مقدونیه
داشت. یک شب، در حالی که با دریاسالار خود Nearchus ضیافت می کرد،
زیاد مشروب نوشید و با تب به رختخواب رفت. در ابتدا به نظر
میرسید که تب صرفاً نتیجه زیادهروی او است و نگرانی چندانی برای
سلامتی او وجود ندارد، اما وقتی یک هفته گذشت و هنوز هیچ نشانهای
از بهبودی او وجود نداشت، دوستان و ژنرالهایش شروع به رشد کردند.
نگران. تب بالا گرفت و او را به حدی گرفت که به سختی می توانست
صحبت کند. پس از دو هفته، در 11 ژوئن 323 قبل از میلاد، اسکندر
مقدونی، پادشاه مقدونیه، هژمون اتحادیه کورنت، پادشاه شاهان،
درگذشت.
در بستر مرگ، برخی از مورخان ادعا میکنند که وقتی او را تحت فشار
قرار دادند تا جانشینی را معرفی کند، اسکندر زمزمه کرد که
امپراتوری او باید «به سمت قویترین» برود. منابع دیگر ادعا می
کنند که او انگشتر امضای خود را به ژنرال خود پردیکا داد و بدین
وسیله او را جانشین نامید، اما هر انتخابی که داشت یا ممکن بود
بوده باشد، نادیده گرفته شد. ژنرالهای اسکندر، که همگی وفاداری
سپاه خود را در پشت داشتند، در یک مبارزه داخلی شرورانه که
تقریباً نیم قرن طول کشید تا چهار جناح پیروز شوند: مقدونیه،
امپراتوری سلوکی در شرق، پادشاهی، یکدیگر را از هم پاشیدند.
پرگامون در آسیای صغیر و سلسله بطلمیوس در مصر. در طول این جنگ
ها، تنها وارث اسکندر، اسکندر چهارم که پس از مرگ متولد شد، به
قتل رسید و نسل خونی او برای همیشه خاموش شد.
علیرغم درگیریهای درونی میان آنها، چیزی که ژنرالهای اسکندر بر
آن توافق داشتند فرهنگ هلنیستی آنها بود. معروفتر از همه، نسل
بطلمیوسی فرهنگ هلنیستی یونانیان را در زمان حکومت بر مصر، محکم
کرد و فراعنه بطلمیوسی با ازدواج در خانواده خود، میراث هلنیستی
خود را تا پایان نسل بطلمیوس که با کلئوپاترا در 30 قبل از میلاد
درگذشت، حفظ کردند. اگرچه امپراتوری سلوکی کمتر شناخته شده است،
سلوکوس سردار اسکندر در "هنی کردن" ایران و بخش هایی از آسیای
صغیر کمتر موفق نبود. نفوذ یونان پس از هزاران سال هنوز در منطقه
به راحتی قابل مشاهده است. مردم شناسان دریافته اند که برخی از
اولین مجسمه های بودا ساخته شده در هند شباهت عجیبی به تصاویر
یونان باستان از آپولو دارند و افسانه های محلی می گویند که
درختان زیتون وحشی که در برخی از مناطق افغانستان رشد می کنند از
دانه های زیتونی که سربازان مقدونی تف کرده اند سرچشمه می گیرند.
در راهپیمایی - بدون ذکر ویژگی های بالکان مانند موهای قرمز و
چشمان آبی در میان تعداد قابل توجهی از مردم محلی تا به امروز.
افسانههای اسکندر در میان اسطورههای رایج نیمی از جهان پدیدار
میشوند، و در حالی که برخی از امپراتوری ایران او را ملعون
میخواندند، اکنون باور عمومی بر این است که داستان پیامبر
ذوالقرنین (دو شاخ) \") در قرآن به اسکندر اشاره شده است.
برای مدتی سلوکیان بزرگترین امپراتوری جهان را اداره میکردند که
از دشتهای مرتفع و بیابانهای افغانستان کنونی در شرق تا
بخشهایی از شام و آسیای صغیر در غرب امتداد داشت. پادشاهان اولیه
امپراتوری قوی و زیرک بودند و به همان اندازه که قدرت را در دست
داشتند و قلمرو امپراتوری خود را گسترش دادند، به ایدههای هلنیسم
متعهد بودند، اما حاکمان بعدی آنقدر توانایی نداشتند. با گذشت
زمان، خاندان سلطنتی سلوکی اغلب به عیاشی های خشونت آمیز که توسط
مردان و زنان جاه طلب هدایت می شد، فرو می رفت.
امپراتوری سلوکی علیرغم مشکلات و وسعت و گسترهای که داشت، چندین
قرن دوام آورد و تا اوج شکوفایی روم واقعاً به پایان خود نرسید.
در نتیجه، امپراتوری سلوکی توانست اثری محو نشدنی در منطقه بر جای
بگذارد که تا به امروز ادامه دارد.
*Includes pictures
*Includes ancient accounts of the Seleucid Empire
*Includes a bibliography for further reading
In 323 BCE, Alexander the Great was on top of the world. Never
a man to sit on his hands or rest upon his laurels, Alexander
began planning his future campaigns, which may have included
attempts to subdue the Arabian Peninsula or make another
incursion into India. But fate had other plans for the young
Macedonian king. One night, while feasting with his admiral
Nearchus, he drank too much and took to bed with a fever. At
first, it seemed like the fever was merely a consequence of his
excess, and there was not much concern for his health, but when
a week had elapsed and there was still no sign of his getting
better, his friends and generals began to grow concerned. The
fever grew, consuming him to the point that he could barely
speak. After two weeks, on June 11, 323 B.C., Alexander the
Great, King of Macedon, Hegemon of the League of Corinth, King
of Kings, died.
On his deathbed, some historians claim that when he was pressed
to name a successor, Alexander muttered that his empire should
go “to the strongest”. Other sources claim that he passed his
signet ring to his general Perdiccas, thereby naming him
successor, but whatever his choices were or may have been, they
were ignored. Alexander’s generals, all of them with the
loyalty of their own corps at their backs, would tear each
other apart in a vicious internal struggle that lasted almost
half a century before four factions emerged victorious:
Macedonia, the Seleucid Empire in the east, the Kingdom of
Pergamon in Asia Minor, and the Ptolemaic dynasty in Egypt.
During the course of these wars, Alexander’s only heir, the
posthumously born Alexander IV, was murdered, extinguishing his
bloodline for ever.
Despite the infighting among them, one thing Alexander’s
generals did agree upon was their Hellenistic culture. Most
famously, Ptolemy’s line firmly established the Hellenistic
culture of the Greeks while ruling over Egypt, and by marrying
within their family line, the Ptolemaic pharaohs kept their
Hellenistic heritage until the very end of Ptolemy’s line,
which died with Cleopatra in 30 BCE. Although the Seleucid
Empire is less well known, Alexander’s general Seleucus was no
less successful in “Hellenizing” Persia and parts of Asia
Minor. The Greek influence is still readily visible in the
region thousands of years later. Anthropologists have found
that some of the earliest Buddha statues constructed in India
bear an uncanny resemblance to Ancient Greek depictions of
Apollo, and local legend has it that the wild olive trees that
grow in some regions of Afghanistan sprang from the olive seeds
that Macedonian soldiers spat out on the march – not to mention
the presence of Balkan features such as red hair and blue eyes
among a significant amount of the locals there to this day.
Legends of Alexander crop up amid the popular mythology of half
the world, and while some among the Persian Empire called him
“the accursed”, it is now widely believed that the story of the
prophet Dhul-Qarnayn ("The Two-Horned One") in the Qur’an is a
reference to Alexander.
For a time, the Seleucids commanded the largest empire in the
world as it stretched from the high plains and deserts of what
is now Afghanistan in the east to parts of the Levant and Asia
Minor in the west. The empire’s early kings were strong and
shrewd and committed to the ideas of Hellenism as much as
holding power and expanding the realm of their empire, but
later rulers did not prove as capable. In time, the Seleucid
royal house often descended into orgies of violence which were
driven by ambitious men and women.
Despite its troubles and its sheer size and scope, the Seleucid
Empire lasted for several centuries, and it would not truly
reach its end until the heyday of Rome. As a result, the
Seleucid Empire managed to leave an indelible mark on the
region that has lasted to this day.