The Screen Is Red: Hollywood, Communism, and the Cold War

صفحه نمایش قرمز است دوگانگی هالیوود نسبت به اتحاد جماهیر شوروی سابق را قبل، در طول و بعد از جنگ سرد به تصویر می کشد. در دهه 1930، کمونیسم با دیگر خود، یعنی فاشیسم مبارزه کرد، اما هر دو تهدیدی برای تضعیف نظام سرمایه داری، ارزش اصلی صنعت سینما، داشتند. هالیوود فاشیسم را به‌عنوان تهدید بزرگ‌تر و کمونیسم را به‌عنوان انحرافی به تصویر می‌کشد که ایده‌آلیست‌های جوان ناآگاه از جنبه‌ی تاریک آن پذیرفته شده‌اند. در نینوچکا، تنها چیزی که یک کمیسر زن نیاز دارد سفر به پاریس است تا او را به سرمایه داری و تجملاتی که می تواند ارائه دهد تبدیل کند.

وقتی آلمان نازی در سال 1941 به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد، سناریو تغییر کرد و روسیه را ساخت. یک متحد کوتاه مدت شوروی به سرعت در فیلم هایی مانند آواز روسیه، ستاره شمالی، ماموریت به مسکو، روزهای افتخار تجلیل شد. i> و ضد حمله. اما زمانی که پرده آهنین بر اروپای شرقی افتاد، سناریو دوباره تغییر کرد. آمریکا اکنون با ماموران شوروی که تلاش می‌کردند یک قطعه مهم میکروفیلم را بدزدند، جمع شده بود. بر روی صفحه، انفجارهای اتمی در جنوب غربی جهش هایی را در مورچه ها، ملخ ها و عنکبوت ها ایجاد کردند و هیولاهایی را که مدت ها مرده بودند از مقبره های آبکی خود زنده کردند. این فیلم ها به طور خاص بمب اتم را مقصر نمی دانستند، اما نشان می دادند که علاوه بر ابر قارچ نمادین، چه وحشت هایی ممکن است به همراه داشته باشد.

از دریچه هالیوود، یک جنگ هسته ای ممکن است تعداد انگشت شماری از بازماندگان را به جا بگذارد (پنج )، هیچکدام (در ساحل، دکتر استرنج لاو)، یا شهرهای ویران شده (Fail-Safe). امروزه تهدید دیگر اتحاد جماهیر شوروی نیست، بلکه تروریسم بین المللی است. برنارد اف. دیک، نویسنده، استدلال می کند که اتحاد جماهیر شوروی جذابیت خود را از دست نداده است، همانطور که از مجموعه تلویزیونی محبوب و تحسین شده آمریکایی ها مشهود است. بیش از هشتاد سال بعد، صفحه هنوز قرمز است.

The Screen Is Red portrays Hollywood’s ambivalence toward the former Soviet Union before, during, and after the Cold War. In the 1930s, communism combated its alter ego, fascism, yet both threatened to undermine the capitalist system, the movie industry’s foundational core value. Hollywood portrayed fascism as the greater threat and communism as an aberration embraced by young idealists unaware of its dark side. In Ninotchka, all a female commissar needs is a trip to Paris to convert her to capitalism and the luxuries it can offer.

The scenario changed when Nazi Germany invaded the Soviet Union in 1941, making Russia a short-lived ally. The Soviets were quickly glorified in such films as Song of Russia, The North Star, Mission to Moscow, Days of Glory, and Counter-Attack. But once the Iron Curtain fell on Eastern Europe, the scenario changed again. America was now swarming with Soviet agents attempting to steal some crucial piece of microfilm. On screen, the atomic detonations in the Southwest produced mutations in ants, locusts, and spiders, and revived long-dead monsters from their watery tombs. The movies did not blame the atom bomb specifically but showed what horrors might result in addition to the iconic mushroom cloud.

Through the lens of Hollywood, a nuclear war might leave a handful of survivors (Five), none (On the Beach, Dr. Strangelove), or cities in ruins (Fail-Safe). Today the threat is no longer the Soviet Union, but international terrorism. Author Bernard F. Dick argues, however, that the Soviet Union has not lost its appeal, as evident from the popular and critically acclaimed television series The Americans. More than eighty years later, the screen is still red.