The Science of Astrobiology: A Personal View on Learning to Read the Book of Life

از زمان انتشار علم جدید اختربیولوژیدر سال 2001 - اولین ویرایش کتاب حاضر - دو رویداد مهم رخ داده است که باعث افزایش موضوع از آغاز قرن تا بلوغ کنونی آن. اولاً، در سال 2001، مأموریت گالیله هنوز دو سال فرصت داشت تا وظایف خود را به پایان برساند، که معلوم شد یک بررسی برجسته از سیستم Jovian، به ویژه در مورد ماهواره جذاب آن اروپا است. ثانیاً، مأموریت کاسینی هویگنس در راه زحل بود. موفقیت فعلی آن فراتر از تمام انتظارات ESA و ناسا بوده است. کاسینی چهار سال پیش از آن به فضا پرتاب شده بود و هویگنس قرار بود سه سال پس از انتشار اولین نسخه بر روی تیتان فرود آید. علاوه بر این، اخترزیست‌شناسان نمی‌دانستند که یکی دیگر از ماهواره‌های زحل، انسلادوس، با جت‌های آب حیرت‌انگیز خود که هوای اسرارآمیز بیرون می‌ریزد، فریبنده‌ای وسوسه‌انگیز را به جامعه علمی تحمیل می‌کند و به اقیانوسی از آب شور قابل سکونت اشاره می‌کند. قبل از تاریخ انتشار علم جدید اختربیولوژیهیچ اطلاعی از ویژگی های زمین مانند تیتان وجود نداشت. علاوه بر این، ما هنوز باید یاد می‌گرفتیم که تیتان پنجمین جسم منظومه شمسی است که احتمالاً حاوی یک اقیانوس آبی است، بنابراین به سیاره ما و سه ماهواره گالیله به غیر از آیو می‌پیوندد.

به عنوان یک موضوع چند رشته‌ای، زیست‌شناسی نجومی است. گاهی با تأسف تا حدودی از علوم زیستی غفلت می کند. بسیاری از جنبه های دیگر فرهنگ ما وجود دارد که باید در نظر داشت: تکامل شیمیایی، علوم زمین، علوم فیزیکی، فناوری پیشرفته و علوم انسانی که در مرزهای آن قرار دارند. تأکید بر کتاب قبلی ما تلاشی متواضعانه برای تنظیم موضوع علمی در میان سایر بخش‌های فرهنگ بود. این مرزها فلسفه و الهیات هستند، شاخه هایی از علوم انسانی که سوالاتی مشابه با موضوعات اساسی که حوزه اصلی اختر زیست شناسی (منشاء، تکامل، توزیع و سرنوشت حیات در جهان) هستند، مطرح می کنند. جلد حاضر این مسائل را به روز می کند.

Since the publication of The New Science of Astrobiologyin the year 2001—the first edition of the present book—two significant events have taken place raising the subject from the beginning of the century to its present maturity. Firstly, in 2001 the Galileo Mission still had two years to complete its task, which turned out to be an outstanding survey of the Jovian system, especially of its intriguing satellite Europa. Secondly, the Cassini Huygens Mission was on its way to Saturn. Its present success has surpassed all the expectations of ESA and NASA. Cassini had been launched four years earlier and Huygens was to land on Titan three years after the publication of the first edition. Besides, astrobiologists had no idea that another satellite of Saturn, Enceladus, was going to force a tantalizing lure on the scientific community with its startling jets of water exuding an air of mystery, hinting at a submerged inhabitable ocean of salty water. Before the date of publication of The New Science of Astrobiologytherewas not an awareness of the Earth-like features of Titan. Besides, we still had to learn that Titan was the fifth body of the Solar System that possibly contained a water ocean, thus joining our planet and the three Galilean satellites other than Io.

As a multidisciplinary subject, astrobiology sometimes regretfully neglects to some extent the life sciences. There are many other aspects of our culture to keep in mind: chemical evolution, the earth sciences, the physical sciences, cutting-edge technology and the humanities that lie at its frontiers. The emphasis on our previous book made a modest attempt to set the scientific subject squarely amongst other sectors of culture. These boundaries are philosophy and theology, branches of the humanities asking similar questions to the basic issues that are astrobiology's main domain (the origin, evolution, distribution and destiny of life in the universe). The present volume brings these issues up to date.