The Scar That Binds: American Culture and the Vietnam War

در اوج جنگ ویتنام، جامعه آمریکا به قدری از هم پاشیده شده بود که به نظر می رسید آمریکایی ها دیگر هرگز نگرانی های مشترکی ندارند. رسانه‌ها و دیگر مفسران تأثیر جنگ را از طریق ابزارهای لفاظی مختلف، به ویژه استعاره احساسی «زخمی که التیام نمی‌یابد» نشان دادند. ارجاعاتی در زمینه‌های مختلف به تلاش‌های جانبازان برای یافتن «صدایی» ،\" و آوردن جنگ \"خانه\" نیز رایج بود. به تدریج، یک تصویر مطمئن و انعطاف پذیر آمریکایی و برداشت های قدرتمند از مجموعه فرهنگی، جنگ ویتنام را به وسیله ای برای حفظ وحدت ملی تبدیل کرد. امروز، جنگ به عنوان یک زخم التیام یافته به تصویر کشیده می شود، کهنه سرباز زمانی "خاموش شده" صدایی پیدا کرده است و خانه آمریکایی اثرات ویتنام را در خود جای داده است. این زخم التیام یافته است و آمریکایی ها را به اتحادیه ای ملزم می کند که شکاف ها، تنوع ها و تفاوت های آشکار شده توسط جنگ را انکار می کند. به این ترتیب، آمریکا اکنون \"بر\" ویتنام است.

در زخمی که پیوند می زند، کیت بیتی استعاره های اصلی جنگ ویتنام و جلوه های آنها را در فرهنگ آمریکایی بررسی می کند. و زندگی این کتاب تحریک‌آمیز با ترکیب تاریخ و نقد فرهنگی به سبکی شفاف، ایدئولوژی وحدت را که از طریق ارجاعات فرهنگی و بلاغی گسترده به جنگ پدیدار شده است، مورد بحث قرار می‌دهد. نقد این ایدئولوژی سه مضمون غالب را نشان می دهد که در مجموعه ای از متون ساختار یافته اند: «زخم»، «صدای» کهنه سرباز ویتنام، و «خانه». منابع، از جمله فیلم، خاطرات، شعر، تاریخ مکتوب و شفاهی، روزنامه‌نگاری، و سخنرانی‌های سیاسی. برخلاف مطالعات مربوط به بازنمایی جنگ به عنوان یک تجربه رزمی، زخمی که پیوند می زند با تمرکز بر تأثیرات جنگ ویتنام بر فرهنگ آمریکایی، فضای انتقادی ناشناخته ای را باز می کند و بررسی می کند. نتیجه یک تفسیر بسیار بدیع و متقاعد کننده از توسعه ایدئولوژی وحدت در فرهنگ ما است.

At the height of the Vietnam War, American society was so severely fragmented that it seemed that Americans may never again share common concerns. The media and other commentators represented the impact of the war through a variety of rhetorical devices, most notably the emotionally charged metaphor of "the wound that will not heal." References in various contexts to veterans' attempts to find a "voice," and to bring the war "home" were also common. Gradually, an assured and resilient American self-image and powerful impressions of cultural collectivity transformed the Vietnam war into a device for maintaining national unity. Today, the war is portrayed as a healed wound, the once "silenced" veteran has found a voice, and the American home has accommodated the effects of Vietnam. The scar has healed, binding Americans into a union that denies the divisions, diversities, and differences exposed by the war. In this way, America is now "over" Vietnam.

In The Scar That Binds, Keith Beattie examines the central metaphors of the Vietnam war and their manifestations in American culture and life. Blending history and cultural criticism in a lucid style, this provocative book discusses an ideology of unity that has emerged through widespread rhetorical and cultural references to the war. A critique of this ideology reveals three dominant themes structured in a range of texts: the "wound," "the voice" of the Vietnam veteran, and "home." The analysis of each theme draws on a range of sources, including film, memoir, poetry, written and oral history, journalism, and political speeches. In contrast to studies concerned with representations of the war as a combat experience, The Scar That Binds opens and examines an unexplored critical space through a focus on the effects of the Vietnam War on American culture. The result is a highly original and compelling interpretation of the development of an ideology of unity in our culture.