The Sacred Routes of Uyghur History

برای 250 سال، مسلمانان ترک آلتی شهر - منطقه بیابانی وسیع در شمال غربی تبت - تحت حاکمیت چین زندگی ناآرامی داشتند. امروز آنها خود را اویغور می نامند و حس تاریخ و هویتی را پرورش داده اند که روایت رسمی ملی پکن را به چالش می کشد. ریان توم استدلال می‌کند که ریشه‌های این تاریخ عمیق‌تر از درگیری‌های اخیر است، به زمانی که نسخه‌های خطی و زیارت بر درک گذشته تسلط داشتند. فراتر از گسترش دانش ما در مورد تنش بین اویغورها و دولت چین، این مراقبه در مورد مفهوم تاریخ محدودیت های تعامل انسان با گذشته را بررسی می کند.

عمل تاریخی اویغور از گردش کتاب ها و مردم پدید آمد. در زمان سلسله چینگ، زمانی که انبوهی از زائران به خواندن تاریخ در مقبره مقدسین اسلامی گوش می دادند. با گذشت زمان، در میان سفرهای طولانی و آداب حرکت، در بازارهای واحه‌ها و زیارتگاه‌های بیابانی، خوانندگان عادی نسخه‌های خطی تألیف شده توسط جامعه را با نیازهای خود تطبیق دادند. در این فرآیند، آنها پنجره‌ای به اسلام فراموش‌شده ایجاد کردند که با تکریم مقدسین محلی شکل گرفته بود.

اویغورها که تا حدودی از بقیه جهان اسلام جدا شده بودند، تاریخ محلی را ساختند که در عین حال منحصر به فرد است و در عین حال شبیه‌سازی می‌شود. عناصر سنت‌های سامی، ایرانی، ترکی و هندی - واردات فرهنگی مسافران جاده ابریشم. از طریق تحلیل قوم‌نگاری و تاریخی، مسیرهای مقدس تاریخ اویغور درک جدیدی از شیوه‌های تاریخی اویغور ارائه می‌دهد و روش‌های قابل توجهی را که این قوم با استفاده از آن با گذشته خود حساب می‌کنند و با آرمان‌های ملی‌گرایانه‌اش در حال حاضر مقابله می‌کنند، به تفصیل شرح می‌دهد. .

For 250 years, the Turkic Muslims of Altishahr―the vast desert region to the northwest of Tibet―have led an uneasy existence under Chinese rule. Today they call themselves Uyghurs, and they have cultivated a sense of history and identity that challenges Beijing’s official national narrative. Rian Thum argues that the roots of this history run deeper than recent conflicts, to a time when manuscripts and pilgrimage dominated understandings of the past. Beyond broadening our knowledge of tensions between the Uyghurs and the Chinese government, this meditation on the very concept of history probes the limits of human interaction with the past.

Uyghur historical practice emerged from the circulation of books and people during the Qing Dynasty, when crowds of pilgrims listened to history readings at the tombs of Islamic saints. Over time, amid long journeys and moving rituals, at oasis markets and desert shrines, ordinary readers adapted community-authored manuscripts to their own needs. In the process they created a window into a forgotten Islam, shaped by the veneration of local saints.

Partly insulated from the rest of the Islamic world, the Uyghurs constructed a local history that is at once unique and assimilates elements of Semitic, Iranic, Turkic, and Indic traditions―the cultural imports of Silk Road travelers. Through both ethnographic and historical analysis, The Sacred Routes of Uyghur History offers a new understanding of Uyghur historical practices, detailing the remarkable means by which this people reckons with its past and confronts its nationalist aspirations in the present day.