The River Basin in History and Law

آب شیرین یکی از حیاتی ترین نیازهای انسان است. توزیع آب در حوضه‌های رودخانه‌ای ارتباط مستقیمی با سازماندهی توسعه منابع آب برای رفع این نیاز روزافزون دارد. حوضه های رودخانه ای، علیرغم تنوع بسیار زیادشان از جهات دیگر، دارای یک ویژگی فیزیکی مشترک هستند: هر یک واحد کم و بیش مستقلی هستند که در محدوده آن تمام سطح و قسمتی یا تمام آب های زیرزمینی یک سیستم به هم پیوسته و وابسته را تشکیل می دهند. این وابستگی متقابل آنچنان پیامدهای گسترده ای دارد - برای کنترل آلودگی و سیل، تقسیم عرضه، روابط بین رودخانه های بالادست و پایین دست، فقط به ذکر چند نمونه - که حوضه رودخانه تقریباً مورد پذیرش جهانی قرار گرفته است (در 20 یا 30 سال گذشته). حداقل سال) به عنوان واحد توسعه بهینه منابع آب. کار پروفسور تکلف (که در ابتدا به عنوان یک رساله دکتری به دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک ارائه شد) اولین پاسخ کاملاً توسعه یافته به قطعنامه مهمی است که انجمن حقوق بین الملل در نشست نیویورک خود در سال 1958 به تصویب رساند و ماهیت حقوقی آن را به رسمیت شناخت. حوضه رودخانه بین المللی بنابراین، مطالعه او به درستی این سوال را مطرح می کند که آیا پذیرش واحد حوضه رودخانه یک پدیده موقتی است که منعکس کننده مرحله فعلی فناوری و تفکر اداری، اقتصادی و حقوقی بر توسعه منابع آب است یا اینکه تأثیر قطعی وحدت فیزیکی حوضه رودخانه که همیشه در گذشته فعال بوده است در آینده نیز به کار خود ادامه خواهد داد.

Fresh water is one of man's most vital needs. The distribution of water within river basins has a direct bearing on the organization of water resources development to meet this ever-expanding need. River basins, despite their very great diversity in other respects, have one physical characteristic in common: each is a more or less self-contained unit within whose bounds all the surface and part or all of the ground waters form an interconnected, interdependent system. This inter­ dependence has such far-reaching implications - for pollution and flood control, apportionment of supply, relations between upstream and downstream riparians, to mention only a few examples - that the river basin has become almost universally accepted (within the past 20 or 30 years at least) as the unit of optimal water resources de­ velopment. Professor Teclaff's work (which was originally submitted to the New York University School of Law as a doctoral dissertation) is the first fully developed response to the important resolution passed by the International Law Association at its New York meeting in I958 recognizing the legal nature of the international river basin. His study quite properly, therefore, poses the question whether the adoption of the river basin unit is a temporary phenomenon, reflecting the current stage of technology and of administrative, economic, and legal thought on water resources development, or whether the de­ terminative influence of the river basin's physical unity which has always operated in the past will continue to operate in the future.