The Rise of Modern Yiddish Culture

ظهور فرهنگ مدرن ییدیش تغییر زبان ییدیش را از یک زبان بومی با جایگاه پایین به فرهنگ مدرن پیچیده بررسی می کند. دیوید فیشمن تلاش های یهودیان اروپای شرقی را برای ایجاد تمایز زبانی خود به عنوان بخشی از مبارزه آنها برای بقای ملی در دیاسپورا بررسی می کند. فیشمن ریشه های فرهنگ مدرن ییدیش را در شرایط اجتماعی و سیاسی در امپراتوری تزار و لهستان بین جنگ و رابطه آن با صهیونیسم و ​​بوندیسم می داند. با انجام این کار، فیشمن استدلال می کند که فرهنگ ییدیش همه طبقات اجتماعی-اقتصادی را احاطه کرده است، نه فقط پایگاه پرولتاریا، و ظهور یک روشنفکر طرفدار ید و یک جنبش ییدیش را در اوایل قرن می داند.

همانطور که فیشمن خاطرنشان می کند که ظهور ییدیشیسم بدون بحث نبود. برخی معتقد بودند که ظهور ییدیش نشان دهنده تغییر فرهنگ تحت سلطه مذهبی به یک فرهنگ کاملاً سکولار و اروپایی است. یک ملت یهودی به جای اینکه از نظر سرزمینی یا محتوای مذهبی، با زبان کنار هم قرار گیرند. دیگران امیدوار بودند که فرهنگ ییدیش وارث ارزش های اخلاقی و ملی سنت دینی یهودی باشد و برای دستیابی به این نتیجه، کتاب مقدس و میدراش باید در ترجمه مدرن ییدیش وجود داشته باشد. فرهنگ مدرن ییدیش در میان این مفاهیم متضاد توسعه یافته است.

فیشمن ظهور این فرهنگ را تا اوج خود دنبال می کند، تأسیس مؤسسه علمی ییدیش (YIVO) در ویلنا در سال 1925، و با داستان دراماتیک پایان می یابد. از تلاش‌های فردی که کتاب‌ها و مقالات YIVO را در طول ویرانی و نابودی جنگ جهانی دوم و در لیتوانی شوروی پس از جنگ حفظ کرد. ظهور فرهنگ مدرن ییدیش، مانند آن تلاش ها، میراث فرهنگی یهودیان اروپای شرقی را با تحقیقات کامل و بینش های تازه حفظ می کند.

The Rise of Modern Yiddish Culture explores the transformation of Yiddish from a low-status vernacular to the medium of a complex modern culture.  David Fishman examines the efforts of east European Jews to establish their linguistic distinctiveness as part of their struggle for national survival in the diaspora.  Fishman considers the roots of modern Yiddish culture in social and political conditions in Imperial Tsarist and inter-war Poland, and its relationship to Zionism and Bundism. In so doing, Fishman argues that Yiddish culture enveloped all socioeconomic classes, not just the proletarian base, and considers the emergence, at the turn of the century, of a pro-Yiddish intelligentsia and a Yiddishist movement.

As Fishman points out, the rise of Yiddishism was not without controversy. Some believed that the rise of Yiddish represented a shift away from a religious-dominated culture to a completely secular, European one; a Jewish nation held together by language, rather than by land or religious content. Others hoped that Yiddish culture would inherit the moral and national values of the Jewish religious tradition, and that to achieve this result, the Bible and Midrash would need to exist in modern Yiddish translation. Modern Yiddish culture developed in the midst of these opposing concepts.

Fishman follows the rise of the culture to its apex, the founding of the Yiddish Scientific Institute (YIVO) in Vilna in 1925, and concludes with the dramatic story of the individual efforts that preserved the books and papers of YIVO during the destruction and annihilation of World War II and in postwar Soviet Lithuania.  The Rise of Modern Yiddish Culture, like those efforts, preserves the cultural heritage of east European Jews with thorough research and fresh insights.