The Rise of Legal Graffiti Writing in New York and Beyond

این محور، ظهور تاریخی گرافیتی‌های قانونی و اینکه چگونه منجر به خلق و خوی جدیدی در میان نویسندگان شده است را تحلیل می‌کند. با بررسی اینکه چگونه گرافیتی نویسی معاصر به روابط جدید با نهادهای اجتماعی اصلی وارد شده است، پویایی معاصر بین گرافیتی، جامعه، دنیای هنر و رسانه های اجتماعی را بررسی می کند و توجه ویژه ای به نحوه واکنش نخبگان سیاسی شهر نیویورک به گرافیتی دارد. علیرغم دگرگونی ساختاری عمده آن، مقامات نیویورک همچنان فرهنگ گرافیتی نویسی را به عنوان یک شرکت مجرمانه و یکپارچه، منادی فروپاشی اقتصادی و مدنی تفسیر می کنند. این پارادوکس اساسی - مخالفت مداوم دولت با اشکال قانونی گرافیتی که همچنان مورد پذیرش اجتماعی قرار می گیرند - در بسیاری از شهرهای بزرگ دیگر در سراسر جهان، به ویژه شهرهایی که اشکال حکومت نئولیبرالی را پذیرفته اند، دیده می شود. نویسنده درگیری‌های فرهنگی را که گرافیتی به‌طور پیوسته به وجود می‌آورد، با نظریه‌پردازی مزیت‌های سیاسی و اقتصادی که نخبگان با تأیید مواضع قوی «ضد گرافیتی» تضمین می‌کنند، توضیح می‌دهد.

This pivot analyzes the historical emergence of legal graffiti and how it has led to a new ethos among writers. Examining how contemporary graffiti writing has been brought into new relationships with major social institutions, it explores the contemporary dynamics between graffiti, society, the art world and social media, paying particular attention to how New York City’s political elite has reacted to graffiti. Despite its major structural transformation, officials in New York continue to construe graffiti writing culture as a monolithic, criminal enterprise, a harbinger of economic and civic collapse. This basic paradox – persistent state opposition to legal forms of graffiti that continue to gain social acceptance – is found in many other major cities throughout the globe, especially those that have embraced neoliberal forms of governance. The author accounts for the cultural conflicts that graffiti consistently engenders by theorizing the political and economic advantages that elites secure by endorsing strong 'anti-graffiti' positions.