The Rhetoric of Violence: Arab-Jewish Encounters in Contemporary Palestinian Literature and Film

علیرغم نیاز مبرم به توسعه درک منازعه فلسطین و اسرائیل در پرتو وضعیت کنونی خاورمیانه، نقش خشونت و آشتی در ادبیات و فیلم فلسطین و اسرائیل تنها به طور مختصر پرداخته شده است. این کتاب برای پر کردن این خلأ در نظر گرفته شده است. به این معناست که اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها چگونه خود و یکدیگر را در موقعیت‌هایی که منجر به خشونت یا آشتی می‌شود، و راه‌هایی که هر دو طرف خود را در رابطه با یکدیگر تعریف می‌کنند، می‌بینند و به تصویر می‌کشند. این کتاب به بررسی آثار ادبی منتخب فلسطینی و اسرائیلی و تعداد کمی از فیلم ها و فرضیات ضمنی آنها درباره یهودیان اسرائیلی می پردازد. در میان سؤالات دیگر سعی خواهد شد الف) آیا خشونت به عنوان ابزاری برای توانمندسازی تلقی می شود، ب) آیا بین خشونت خیالی در ادبیات و خشونت واقعی ارتباطی وجود دارد و ماهیت ارتباط بین نویسندگان خلاق و خشونت چیست؟ (به عنوان مثال، نویسنده محبوب غسان کنفانی که همچنین سخنگوی حزب خشن PFLP است).

Despite the urgent need to develop understandings of the Palestinian-Israeli conflict in the light of the current situation in the Middle East, the role of violence and reconciliation in Palestinian and Israeli literature and film has received only brief treatment. This book is intended to fill that void; that is to explore how Israelis and Palestinians view and depict themselves and each other in situations that lead to either violence or reconciliation, and the ways in which both parties define themselves in relation to one another. The book examines selected Palestinian and Israeli literary works and a small number of films and their tacit assumptions about Israeli Jews. It will attempt to look at, among other questions a) is violence perceived as a means of empowerment, b) is there connection between imaginary violence in literature and actual violence, and what is the nature of the association between creative writers and violence? (eg. popular writer Ghassan Kanafani who is also a spokesman for the violent PFLP).