The Return of Photographs as Genuine Prostheses: In Response to Cohen and Meskin's Principled Disqualification of Photographs

دسته بندی: عکس
ویرایش:  
نویسندگان: De Asis I.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 9 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 74 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 50,000

مقاله منتشر شده در «مجله فوق‌لیسانس زیبایی‌شناسی» - 2008 - جلد. 5 - شماره I، آوریل - ص. 8-15 کندال والتون استدلال می‌کند که عکس‌ها، مانند آینه‌ها و میکروسکوپ‌ها، شرایط کافی را دارند تا نوعی پروتز برای دیدن در نظر گرفته شوند. او به خوبی از بحث برانگیز بودن این ادعا آگاه است، او سه معیار برای ادراک ارائه می دهد که عکس ها مانند سایر وسایل کمک ادراکی آنها را شفاف می کند - یعنی ما از طریق آنها می بینیم. جاناتان کوهن و آرون مسکین با این استدلال که عکس‌ها نمی‌توانند پروتزهای واقعی برای دیدن باشند، تلاش می‌کنند تا تز شفافیت را رد کنند، زیرا آنها شرایط ضروری دیگری، یعنی اطلاعات فضایی خودمحور (ESI) را برآورده نمی‌کنند. فقط دستگاه‌هایی که متعلق به نوع فرآیندی هستند که حامل ESI هستند، اصولاً پروتزهای اصلی برای دیدن هستند. من یک رد
دو قسمتی رد صلاحیت پیشنهادی عکس‌ها توسط 1) ارائه می‌کنم که نمونه‌ای از موردی را ارائه می‌کنم که در آن نمونه دیگری از نوع فرآیندی که عکس‌ها به آن تعلق دارند، دارای ESI است، که قابلیت اطمینان نوع فرآیند را مشخص می‌کند. ظاهراً عکس‌ها را از واجد شرایط بودن منع کرده است و 2) ارائه مثال دیگری برای نشان دادن اینکه چگونه عکس‌ها می‌توانند شرایط ESI را برآورده کنند.

Article published in the «Postgraduate Journal of Aesthetics» — 2008 — Vol. 5 — No. I, April — p. 8-15 Kendall Walton argues that photographs, like mirrors and microscopes, meet sufficient conditions to be considered a kind of prosthesis for seeing. Well aware of the controversiality of this claim, he offers three criteria for perception met by photographs like other perceptual aids which makes them transparent – that is, we see through them. Jonathan Cohen and Aaron Meskin attempt to refute the transparency thesis by arguing that photographs cannot be genuine prostheses for seeing because they fail to meet another necessary condition, namely that of egocentric spatial information (ESI). Only devices that belong to a process type that carries ESI are, in principle, genuine prostheses for seeing. I will offer a two-part
refutation of the proposed disqualification of photographs by 1) offering an example of a case where another instance of the process-type to which photographs belong carries ESI, establishing the reliability of the process type that allegedly precluded photographs from qualifying and 2) offering another example to illustrate how photographs can meet the ESI condition.