The Retinal Muller Cell: Structure and Function

مغز انسان حاوی بیش از یک میلیارد نورون است که برای تشکیل شبکه‌هایی که اطلاعات حسی را پردازش، ذخیره و به یاد می‌آورند به هم متصل می‌شوند. این فعالیت‌های عصبی توسط گروهی از سلول‌های جانبی مغز که مجموعاً به نام نوروگلیا شناخته می‌شوند، پشتیبانی می‌شوند. با کمال تعجب، سلول های گلیال ده برابر بیشتر از نورون ها هستند و بیش از نیمی از حجم مغز را اشغال می کنند (Hydén, 1961). اگرچه مدت‌ها به عنوان یک جزء غیرفعال، هرچند ضروری، از سیستم عصبی در نظر گرفته می‌شد، بسیاری از ویژگی‌های عملکردی جالب و غیرمعمول سلول‌های گلیال تنها در حال حاضر آشکار شده‌اند. در نتیجه، وضعیت این عناصر سلولی در حال نزدیک شدن به برابری با سلول های عصبی به عنوان موضوعی برای مطالعه تجربی است. اصطلاح گلیا (یا چسب) امروزه با توجه به عملکردهای متنوعی که به سلول های گلیال نسبت داده می شود، نام اشتباهی است. مطالعات تجربی در سه دهه اخیر به وضوح ثابت کرده است که رفتار سلول‌های گلیال غیرفعال نیست و آنها حداقل به اندازه نورون‌ها از نظر ویژگی‌های غشایی پیچیده هستند. علاوه بر این، سلول های گلیال در پردازش سیگنال، متابولیسم سلولی، توسعه سیستم عصبی و پاتوفیزیولوژی بیماری های عصبی اهمیت دارند. سلول مولر شبکیه چشم مهره‌داران نمونه‌ای عالی از یک سلول کمکی را ارائه می‌کند که ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد که هر جنبه از رفتار پیچیده را که اکنون با سلول‌های گلیال مرتبط است، نشان می‌دهد.

The human brain contains more than a billion neurons which interconnect to form networks that process, store, and recall sensory information. These neuronal activities are supported by a group of accessory brain cells coll- tively known as neuroglia. Surprisingly, glial cells are ten times more - merous than neurons, and occupy more than half the brain volume (Hydén, 1961). Although long considered a passive, albeit necessary, component of the nervous system, many interesting and unusual functional properties of glial cells are only now being brought to light. As a result, the status of these cellular elements is approaching parity with nerve cells as a subject for experimental study. The term glia (or glue) seems today to be a misnomer in view of the diverse functions attributed to glial cells. Experimental studies in the last three decades have clearly established that the behavior of glial cells is far from passive, and that they are at least as complex as neurons with regard to their membrane properties. In addition, glial cells are of importance in signal processing, cellular metabolism, nervous system development, and the pathophysiology of neurological diseases. The Müller cell of the ver- brate retina provides a splendid example of an accessory cell that exhibits features illustrating every aspect of the complex behavior now associated with glial cells.