The Rescue and Achievement of Refugee Scholars: The Story of Displaced Scholars and Scientists 1933–1952

این کتاب کوچک به پیشنهاد انجمن حفاظت از علم و آموزش نوشته شده است. آن هیئت جانشین شورای کمک علمی بود که در سال 1933 توسط روسای دانشگاه‌ها و انجمن‌های علمی بریتانیا برای کمک به دانشمندان و دانشمندان و محققانی که به دلایل مذهبی، عقاید سیاسی یا نژادی قادر به انجام کار خود نبودند تشکیل شد. در کشور خودشان\". آنها در زمان تشکیل انجمن، به ویژه، اما نه منحصراً، از سرکوب نازی ها پناهنده بودند و به یکی از این دلایل از پست های علمی خود محروم شدند. اما به زودی پناهندگان دیگر ظلم ها را در آغوش گرفتند. نمونه بریتانیا با تلاش های مشابه در بسیاری از کشورها دنبال شد. تلاش ملی و بین المللی که در سال 1933 به نمایندگی از آزادی آکادمیک آغاز شد، هنوز تا تکمیل شدن فاصله دارد. زیرا آزار و اذیت آزاداندیشی و پژوهش به بیماری بومی زمانه ما تبدیل شده است و فعالیت مستمر دانشگاه های آزاد را می طلبد. اما وظیفه اصلی نجات قربانیان آزار و شکنجه نازی ها برای علم و کشتی محقق شده است و اکثر انجمن های دانشگاهی که در دهه سی برای مقابله با این چالش تشکیل شده بودند منحل شده اند. به نظر می‌رسد که این تلاش برای همبستگی فرهنگی برای علمای آواره، و کمکی که توسط نجات‌دهندگان به حیات فکری جهان انجام شده است، به ثبت برسد.

This little book has been written at the suggestion of the Society for the Protection of Science and Learning. That body was the successor of the Academic Assistance Council which was formed in 1933 by heads of British Universities and learned Societies to assist scholars and scientists and investigators "who, on grounds of religion, political opinion or race, were unable to carryon their work in their own country". They were, at the time of the formation of the Society, particularly, but not exclusively, refugees from Nazi oppression, and deprived of their academic posts on one of these grounds. But they soon embraced refugees from other tyrannies. The British example was followed by similar efforts in many countries. The National and International effort, initiated in 1933 on behalf of academic freedom, is still far from completed. For the persecution of free thought and research has become an endemic ill of our time, and calls for a continuous activity of the free Universities. The major task, however, of saving for science and scholar­ ship the victims of Nazi persecution has been accomplished, and most of the academic societies which were formed in the Thirties to take up the challenge have been dissolved. It seems opportune then to place on record this effort of cultural soli­ darity for the displaced scholars, and the contribution which has been made to the world's intellectual life by those who were rescued.