The Renaissance and English Humanism

ظاهر چاپ چهارم رنسانس و اومانیسم انگلیسی نشان دهنده موفقیت علمی این کتاب برای بیش از یک دهه است. به عنوان یک ارزیابی مختصر و در عین حال متفکرانه و شیوا از تأثیر سنت انسان گرای مسیحی بر فرهنگ ما، از آن فراتر نرفته است. این مطالعه به چهار بخش تقسیم می‌شود: در بخش اول، پروفسور بوش نظریه‌های مدرن رنسانس را مورد بحث قرار می‌دهد. در دوم و سوم، شخصیت اومانیسم کلاسیک در قاره و در انگلستان. و در چهارم، جایگاه میلتون در سنت اومانیستی.

«داگلاس بوش آگاهی غیرعادی از خود نشان داده است»، والاس کی. فرگوسن، «از تکامل تاریخ نگاری رنسانس، و موضع خود را با صراحتی نادر در کنار کسانی قرار داده است که رنسانس را مملو از سنت های قرون وسطایی می دانند.» پروفسور بوش آرمان غالب رنسانس انگلیسی را به جای فردگرایی سرکش، نظم عقلانی و مذهبی می داند و دیدگاه او ارائه می کند. سرنخ مهمی برای ادبیات و اندیشه انگلیسی قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم.

The appearance of a fourth printing of The Renaissance and English Humanism indicated the scholarly success this book has enjoyed for more than a decade. As a brief yet thoughtful and eloquent evaluation of the influence of the Christian humanistic tradition upon our culture it has not been surpassed. The study is divided into four parts: in the first, Professor Bush discusses modern theories of the Renaissance; in the second and third, the character of classical humanism on the Continent and in England; and in the fourth, the place of Milton in the humanistic tradition.

"Douglas Bush has shown an unusual awareness," wrote Wallace K. Ferguson, "of the historiographical evolution of the Renaissance, and has taken his stand with rare explicitness on the side of those who find the Renaissance filled with mediaeval traditions." Professor Bush sees the dominant ideal of the English Renaissance as rational and religious order, rather than rebellious individualism, and his view has provided an important clue to the English literature and thought of the 16th and the earlier 17th century.