The Rebirth of Anthropological Theory

مطالعه ابتکاری و اغلب بحث برانگیز بارت در کل دامنه نظریه انسان شناسی قرار دارد. این تفسیری تازه از تاریخ تئوری ارائه می‌کند و دیدگاهی جایگزین ایجاد می‌کند که حول دیالکتیک ساخته شده است، که برای انسان‌شناسی پسااستعماری بسیار مناسب است.

او استدلال می‌کند که نظریه انسان‌شناختی نتوانسته است انباشته شود. با نوسان و تکرار مشخص شده است - جهت گیری های نظری ظاهر شده و ناپدید شده اند، اما یک بار دیگر کشف می شوند. او با پرداختن به تضادهای مفهومی متعددی که هرگز حل نشده اند، مفاهیم بدیعی مانند نظریه نجات و نظریه عقب مانده را معرفی می کند و استدلال می کند که نظریه انسان شناسی از بسیاری جهات به تفسیر ساختارگرایان از اسطوره شباهت دارد. ذاتاً متناقض است، اگرچه توسط مکانیسم های متعددی پنهان شده است، که اکثر آنها وضعیت موجود را تقویت می کنند. بارت با حمله به توهم سادگی که بر رویکردهای پوزیتیویستی و شناسایی منسوخ انسان شناسی با جوامع غیرغربی، بدوی و قبیله ای تسلط یافته است، معتقد است که قدرت و امتیاز در همه جا باید دغدغه های اساسی تحقیق انسان شناسی باشد.

Innovative and often controversial, Barrett's study ranges over the entire scope of anthropological theory. It provides a fresh interpretation of the history of theory and mounts an alternative perspective, built around dialectics, that is eminently suitable to post-colonial anthropology.

He argues that anthropological theory has failed to be cumulative. It has been characterized by oscillation and repetition - theoretical orientations have appeared and disappeared, only to be discovered once again. Addressing numerous conceptual contradictions which have never been resolved, he introduces novel concepts such as salvage theory and backward theory, and argues that in many respects anthropological theory resembles the structuralists interpretation of myth.

Social life, he asserts, is inherently contradictory, although concealed by numerous mechanisms, most of which reinforce the status quo. Attacking the illusion of simplicity which has dominated positivistic approaches and the out-dated identification of anthropology with non-Western, primitive, and tribal societies, Barrett contends that power and privilege everywhere should be the basic concerns of anthropological inquiry.