The Rebel Scribe: Carleton Beals and the Progressive Challenge to U.S. Policy in Latin America

کارلتون بیلز از متمایزترین خبرنگاران خارجی آمریکا بود. گزارش‌های انتقادی رنگارنگ او از مداخله ایالات متحده در آمریکای لاتین انرژی و اقتداری بی‌باک داشت که میلیون‌ها خواننده را برای او به ارمغان آورد. او با رهبر شورشیان نیکاراگوئه ساندینو در اردوگاهی که در سال 1928 با هزاران تفنگدار دریایی ایالات متحده جنگید، مصاحبه کرد، دو انقلاب در کوبا (1933 و 1959) را پوشش داد و انقلاب مکزیک را برای خوانندگان آمریکایی تفسیر کرد. ارسال ها و ویژگی های بیلز به طور منظم در Nation، New Republic، Current History و Progressive و اغلب در نیویورک تایمز ظاهر می شد. مجله تایم او را «آگاه ترین و بی دست و پاترین نویسنده زنده آمریکای لاتین» نامید.

چهل کتاب، از جمله وقایع نگاری، تحلیل سیاسی و رمان، که عمدتاً از سفرها و تماس‌های گسترده‌اش در چیزی که او آن را «آمریکا جنوبی» می‌نامید، برگرفته شده است، این شخصیت‌پردازی را مناسب ساخته است. اما بیلز همچنین گزارشگر عینی ظهور موسولینی در ایتالیا بود. او در مورد موضوعات ایالات متحده نیز نوشت، مانند Huey Long در لوئیزیانا، و آسیب های زیست محیطی و مهاجرت روستایی در دهه 1930 ناشی از تجارت کشاورزی در حال ظهور در جنوب و غرب آمریکا. بسیاری از کتاب‌های او پرفروش‌ترین کتاب‌ها بودند، ارزیابی‌های مبتنی بر شواهد آن‌ها حتی در میان کسانی که با اتهامات وی علیه نخبگان اقتصادی و دولتی ایالات متحده مخالفت می‌کردند، مورد احترام قرار می‌گرفت.

در کتاب‌نویس شورشی که زمانی زندگی‌نامه و تاریخ تحلیلی داشت، داستان یک ناسازگار مستقل را روایت می‌کند. تعاملات بیلز با رهبران سیاسی، دموکرات‌ها، عوام فریب‌ها، پوپولیست‌ها و انقلابیون را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه توانایی او در غوطه‌ور شدن در جوامع آنها به گزارش‌هایش اعتباری ملموس و، زمان نشان داده است، پیش‌بینی تقریباً پیشگویانه‌ای داده است. روایت لایه‌ای کریستوفر نیل نشان می‌دهد که چگونه بیلز الگوهای رفتار سیاسی و مفاهیمی را شناسایی کرد که بعدها به مکاتب فکری کامل تبدیل شدند، مانند ایده جهان سوم، نظریه وابستگی، نئو امپریالیسم ایالات متحده و جنبه‌هایی از نظریه انتقادی. داستان او تحولات سیاست خارجی و مداخله ایالات متحده را از مکزیک و نیکاراگوئه در دهه 1920 تا کوبا و ویتنام در دهه 1960 روشن می کند. این نشان می دهد که دنباله پر دردسری است که با روزنامه نگاران متضادی روبرو بوده و هنوز هم با آن روبرو هستند که مفروضات متعارف را به چالش می کشند و در عین حال نشان می دهد که چگونه روزنامه نگاری کاوشگر باعث تغییر می شود.

Carleton Beals was among America’s most distinctive foreign correspondents. His colorful, combatively critical reporting of U.S. intervention in Latin America had a fearless energy and authority that won him millions of readers. He interviewed the Nicaraguan rebel leader Sandino in the camp from which he fought thousands of U.S marines in 1928, covered two revolutions in Cuba (1933 and 1959), and interpreted the Mexican Revolution for American readers. Beals’s dispatches and features appeared regularly in the Nation, New Republic, Current History and the Progressive, and often in the New York Times. Time magazine called him “the best informed and the most awkward living writer on Latin America.”

Forty books, including chronicles, political analysis and novels, drawn mostly from his travels and wide-ranging contacts in what he called “America South” made that characterization apt. But Beals was also an eyewitness reporter on Mussolini’s rise in Italy. He wrote on U.S. topics too, such as Louisiana’s Huey Long, and the environmental damage and rural migration in the 1930s caused by emerging agri-business in America’s South and West. Many of his books were best-sellers, their evidence-based assessments earning at least grudging respect even among those who took issue with his indictments of U.S. economic and government elites.

At once biography and analytical history, The Rebel Scribe tells the story of a fiercely independent non-conformist. It probes Beals’s interactions with political leaders, democrats, demagogues, populists and revolutionaries, and reveals how his ability to immerse himself in their societies gave his accounts a palpable authenticity and, time has shown, a prescience that is almost prophetic. Christopher Neal’s layered narrative traces how Beals identified patterns of political behavior and concepts that later became fully-fledged schools of thought, such as the idea of a Third World, dependency theory, U.S. neo-imperialism, and aspects of critical theory. His story sheds light on the evolution of U.S. foreign policy and intervention, from Mexico and Nicaragua in the 1920s, to Cuba and Vietnam in the 1960s. It reveals the fraught trail that faced—and still faces—contrarian journalists who challenge conventional assumptions, while also showing how probing journalism drives change.