The Radical Philosophy of Rights

بعد از سال 1989 حقوق بشر به زبانی عامیانه گسترش یافت و همه جنبه های زندگی اجتماعی را تحت تأثیر قرار داد. آنها به عنوان مفهوم کلیدی در اخلاق و سیاست و ابزار اصلی برای جعل هویت های فردی و جمعی دیده می شوند. آنها ایدئولوژی پس از «پایان ایدئولوژی ها» هستند – تنها ارزش هایی که پس از «پایان تاریخ» باقی مانده است. پاسخ چپ به انقلاب حقوق بشر خاموش و نامطمئن بوده است. نقدهای کلاسیک مارکسیستی از حقوق (طبیعی) چپ را به انصاف مشکوک کرده است، و این امر هنوز هم وجود دارد. این کتاب - سومین کتاب از سه گانه حقوق بشر کاستاس دوزیناس، پس از پایان حقوق بشرو حقوق بشر و امپراتوری، با شرح و پرداختن به مجموعه ای از پارادوکس های اساسی حقوق، ارائه می کند. ارزیابی مجدد تاریخ و استفاده های سیاسی از حقوق برای چپ که مدت ها به تاخیر افتاده است.

این کتاب تاریخ و فلسفه شخص (حقوقی)، موضوع، انسان و منزلت را از روم کلاسیک بررسی می کند. به بروکسل پست مدرن رها شدن تدریجی حق، فضیلت و خیر عمومی برای حقوق فردی و منافع شخصی را نشان می دهد. برداشت محدود و تحریف شده از حقوق فقه لیبرال با جایگزینی که حقوق را رابطه ای درگیر در مبارزه برای به رسمیت شناختن و آرمانشهری روزمره می داند، در تضاد است. حق مقاومت و انقلاب که ممنوع است اما مانند سرکوب شدگان به طور منظم باز می گردد، قانون را از بیماری اسکلروز نجات می دهد و مطالعه موردی ماهیت متناقض حقوق را ارائه می دهد. در نهایت، کتاب بررسی کوتاهی از برخورد قانون با سیاست های رادیکال ارائه می دهد که از تجربه عجیب نویسنده به عنوان یک سیاستمدار «تصادفی» در اولین دولت چپ رادیکال در اروپا مطلع شده است. مفهوم رادیکال این کتاب از فلسفه حقوق و حقوق عمومی برای نظریه پردازان حقوق، فیلسوفان سیاسی و هر کسی که علاقه مند به تفکر و عمل به روش هایی است که فراتر از محدودیت های ایدئولوژی لیبرال و نئولیبرال است، ارزش قابل توجهی خواهد داشت.

After 1989 human rights have expanded into a vernacular touching every aspect of social life. They are seen as the key concept in morals and politics and a main tool for forging individual and collective identities. They are the ideology after ‘the end of ideologies’ – the only values left after ‘the end of history’. The response of the left to the rights revolution has been muted and unsure. Classical Marxist critiques of (natural) rights have made the left justly suspicious, and this is still the case today. Elaborating and addressing a series of foundational paradoxes of rights, this book – the third in Costas Douzinas’s human rights trilogy, following The End of Human Rights and Human Rights and Empire – provides a long-overdue re-evaluation of the history and political uses of rights for the left.

The book examines the history and philosophy of the (legal) person, the subject, the human and dignity from classical Rome to postmodern Brussels. It traces the gradual abandonment of right, virtue and the common good for individual rights and self-interest. The limited and distorted conception of rights of liberal jurisprudence is contrasted with an alternative that sees rights as a relation involved in the struggle for recognition and an everyday utopia. The right to resistance and revolution, prohibited but regularly returning like the repressed, rescues law from sclerosis and presents a case study of the paradoxical nature of rights. Finally, the book offers a brief examination of law’s encounter with radical politics informed by the author’s strange experience as an ‘accidental’ politician in the first radical left government in Europe. The book’s radical concept of legal philosophy and public law will be of considerable value to legal theorists, political philosophers and anyone with an interest in thinking and acting in ways that go beyond the limits of liberal, and neoliberal, ideology.