The Qur’an and Modern Arabic Literary Criticism: From Taha to Nasr

در قرآن و نقد ادبی نوین عربی، محمد سلامه به معنای شناسی هزارتویی می پردازد که زیربنای این متن مقدس است و دانش معاصر را آگاه می کند. این کتاب با تبیین - و تمایز - تفسیر و تبیین، تأملاتی در تفسیر قرآن ارائه می‌کند. در حالی که این کتاب بر مطالعات قرآنی و ادبی در مصر قرن بیستم از طه حسین تا نصر حمید ابوزید تمرکز دارد، همچنین با سنت عظیمی از دانش پژوهی از دوره کلاسیک تا کنون، از جمله نویسندگانی مانند ابوعبیده، ابن، درگیر است. عباس، رازی و طبری.

سلمه استدلال می‌کند که زبان عربی در طول قرن‌ها تغییرات معنایی و واج‌شناختی را تجربه کرد و در فهم قرآن خلأ ایجاد کرد و خوانندگان معاصر را زیر نظر گرفت. طلسم تفاسیر هرمنوتیکی و جزئی. او نشان می دهد که در حالی که این خلأ بسیاری از فقر فکری رویکردهای سنت گرایانه به تفسیر قرآن را توضیح می دهد، کار مکتب دانشگاهی مصر مدرن نشان دهنده انحراف شدید از محافظه کاری برنامه ریزی شده تفسیرگران اسلام گرا و سلفی است. نویسنده با تحلیل نوشته‌های این روشنفکران نشان می‌دهد که نگاهی تازه به منابع و تلاشی انقلابی برای نزدیک شدن به قرآن، می‌تواند خود سنت را انگیزه‌ای برای زیبایی‌شناسی بدیل ـ متنی، باز و آشکار شود.

In The Qur'an and Modern Arabic Literary Criticism, Mohammad Salama navigates the labyrinthine semantics that underlie this sacred text and inform contemporary scholarship. The book presents reflections on Quranic exegesis by explaining - and distinguishing between - interpretation and explication. While the book focuses on Quranic and literary scholarship in twentieth-century Egypt from Taha Husayn to Nasr Hamid Abu Zayd, it also engages with an immense tradition of scholarship from the classical period to the present, including authors such as Abu 'Ubayda, Ibn 'Abbas, al-Razi, and al-Tabari.

Salama argues that, over the centuries, the Arabic language experienced semantic and phonological shifts, creating a lacuna in understanding the Qur'an and bringing contemporary readers under the spell of hermeneutical and parochial interpretations. He demonstrates that while this lacuna explains much of the intellectual poverty of traditionalist approaches to Quranic exegesis, the work of the modern Egyptian school of academics marks a sharp departure from the programmed conservatism of Islamist and Salafi exegetics. Through analyses of the writings of these intellectuals, the author shows that a fresh look at the sources and a revolutionary attempt to approach the Qur'an could render tradition itself an impetus for an alternative aesthetics-contextual, open, and unfolding.