The Quest for the Absolute

هگل یک بار گفت که فلسفه «جهان بر سر ایستاده است» است و کارل مارکس به نبوغ فلسفی خود اعتبار داد که جهان هگل را دوباره به سمت راست قرار داد. اما هر دوی این اطلس های فکری حوزه فلسفی که نمادی را در برابر چشمان ما پنهان کرده بودند، بازتاب بیشتری دارند. فلسفه در طول اعصار همیشه دست‌کم دو عنصر را شامل می‌شود، اول، جهان هستی به عنوان قطب عینی خود و دوم، نگاه انسان به این کره بلورین به عنوان قطب ذهنی. «جهان» هگل و مارکس و بیشتر فیلسوفان را می‌توان به معنای جهانی که ما می‌شناسیم و در آن زندگی می‌کنیم و همه فیلسوفان در مورد آن تعجب می‌کنند تفسیر کرد. بنابراین، برای فیلسوف - هر که باشد - دغدغه علاقه او به بخش خاصی از واقعیت محدود نمی شود و هیچ چیز محدود به پرتوهای رادار ذهنی او نیست. با این حال، به نظر بسیاری از این حوزه، یک شرکت بسیار بزرگ و افتخارآمیز است. به نظر می رسد که فیلسوف بر اسب خود می پرد و به یکباره از همه جهات سوار می شود. او همان رویاپردازی است که به خیال پردازی می پردازد و از دنیای نگرانی و اضطراب عملی می گریزد. از سوی دیگر، فرد متفکر باید بپذیرد که این ایده های فیلسوفان بیش از استراتژی های ژنرال ها هستند که تاریخ و سرنوشت را شکل داده اند.

Hegel once said that philosophy is the "world stood on its head" and Karl Marx credited his own philosophic genius with setting the Hegel­ ian world right side up again. But both of these intellectual Atlases of the philosophical sphere that hid before our mind's eye a symbol bears further reflection. Philosophy down the ages has always involved at least two elements, first, the universe of being as its objective pole and second, man gazing into this crystallic sphere as the subjective pole. The "world" of Hegel and Marx and of most philosophers can be interpreted to mean the world we know and live in and about which all philosophers wonder. Thus for the philosopher - whoever he be - the concern of his interest is not limited to any particular segment of reality and no thing is off-limits to the beams of his mental radar. Yet this scope seems to many too vast and proud an enterprise. The philosopher seems to leap upon his horse and ride off in all directions at once. He is the day dreamer who indulges in fantasy and escapes from the world of practical concern and anxiety. On the other hand the reflective person must concede that it is the ideas ofthe philosophers more than the strategems of the generals that have shaped history and destinies.