The Problem of Political Foundations in Carl Schmitt and Emmanuel Levinas

در این کتاب، گاوین رائه با انجام تحلیل تطبیقی ​​انتقادی الهیات سیاسی کارل اشمیت و امانوئل لویناس، به تحلیل مبانی زندگی سیاسی می پردازد. با انجام این کار، رائه به بحث‌های کلیدی در فلسفه سیاسی معاصر، به‌ویژه بحث‌های مربوط به ماهیت و رابطه بین امور الهیاتی، سیاسی و اخلاقی، و نیز بحث‌هایی که وجود متافیزیکی و هستی‌شناختی غیرتاریخی را زیر سؤال می‌برد، مشارکت می‌کند. و مبانی معرفتی در حالی که کلامی اغلب با اعتقاد به یک پایه ثابت مانند خدا یا حقیقت یک دین همراه است، رائه حس دیگری را که ریشه در معرفت شناسی دارد شناسایی می کند. با این درک، محدودیت‌های هستی‌شناختی شناخت انسان به این معناست که در نهایت، حقیقت انسانی مبتنی بر ایمان است و بنابراین هرگز نمی‌توان قطعیت داشت. استدلال ارائه شده نشان می دهد که برداشت لویناس از امر سیاسی بر اساس الهیات به معنای دین، به ویژه مکاشفات یهودیت است. به همین دلیل، لویناس ادعا می کند که تصمیم سیاسی مبتنی بر چگونگی اجرای یک هنجار الهام گرفته از دین قبلی است: عدالت. اشمیت، در مقابل، مفهومی از امر سیاسی را که ریشه در ایمان معرفتی دارد، توسعه می دهد تا ادعا کند که تصمیم سیاسی بی هنجار است. در حالی که رائه با برداشت اشمیت از الهیات و رابطه آن با امر سیاسی موافق است، با این استدلال نتیجه می گیرد که تاکید لویناس بر مسئولیت برای درک پیامدهای این امر بسیار مهم است. ارتباط مستمر الهیات سیاسی اشمیت و لویناس در این است که آنها به ما می آموزند، در حالی که تصمیم سیاسی در نهایت غیرقابل هنجار است، ما مسئولیتی بی نهایت در قبال پیامدهای این تصمیم بی هنجار داریم.

In this book, Gavin Rae analyses the foundations of political life by undertaking a critical comparative analysis of the political theologies of Carl Schmitt and Emmanuel Levinas. In so doing, Rae contributes to key debates in contemporary political philosophy, specifically those relating to the nature of, and the relationship between, the theological, the political, and the ethical, as well as those questioning the existence of ahistoric metaphysical, ontological, and epistemological foundations. While the theological is often associated with belief in a fixed foundation such as God or the truth of a religion, Rae identifies another sense rooted in epistemology. On this understanding, the ontological limitations of human cognition mean that, ultimately, human truth is based in faith and so can never be certain. The argument developed suggests that Levinas’ conception of the political is grounded in theology in the sense of religion, particularly the revelations of Judaism. For this reason, Levinas claims that the political decision is based on how to implement a prior religiously-inspired norm: justice. Schmitt, in contrast, develops a conception of the political rooted in epistemic faith to claim that the political decision is normless. While sympathetic to Schmitt’s conception of theology and its relationship to the political, Rae concludes by arguing that the emphasis Levinas places on responsibility is crucial to understanding the implications of this. The continuing relevance of Schmitt’s and Levinas’ political theologies is that they teach us that, while the political decision is ultimately normless, we bear an infinite responsibility for the consequences of this normless decision.