The Problem of Objectivity in Gadamer's Hermeneutics in Light of McDowell's Empiricism

این کتاب هرمنوتیک گادامر را با گفت و گو با تجربه گرایی حداقلی جان مک داول مورد ارزیابی مجدد قرار می دهد. از منابع تجربه گرایی حداقلی مک داول برای پرداختن به پیش فرض های استعلایی و هستی شناختی برای تجربه و درک عینی استفاده می کند، در حالی که تاکید گادامر بر تاریخی بودن فهم را حفظ می کند. کتاب با گفت و گو با مک داول، مفهومی هرمنوتیکی از عینیت و تجربه ادراکی را توسعه می دهد، که همچنین مستلزم تفسیر مجدد مفاهیم گادامر از سنت، خرد عملی و معنا است. این کتاب فضای فلسفی را فراتر از شکاف تحلیلی-قاره ای بررسی می کند و نشان می دهد که هرمنوتیک به تأمل در فهم آن گونه که در علوم انسانی انجام می شود محدود نمی شود، بلکه می تواند به عنوان یک رویکرد فلسفی متمایز و متقن با بعد استعلایی و هستی شناختی احیا شود. .

This book reassesses Gadamer’s hermeneutics by bringing it into a dialogue with John McDowell’s minimal empiricism. It employs the resources of McDowell’s minimal empiricism to address the transcendental and ontological presuppositions for objective experience and understanding, while retaining Gadamer’s emphasis on the historicity of understanding. By means of the dialogue with McDowell, the book develops a hermeneutical conception of objectivity and perceptual experience, which also entails reinterpretations of Gadamer’s notions of tradition, practical wisdom and meaning. The book explores the philosophical space beyond the analytic-Continental divide and demonstrates that hermeneutics is not limited to a reflection on understanding as it is practiced in the human sciences, but can be revived as a distinct and cogent philosophical approach with a transcendental and ontological dimension.