The Problem of Certainty in English Thought 1630–1690

احیای شک‌گرایی یونان باستان در قرن‌های 16 و 17 بیشترین اهمیت را در تغییر فضای فکری که علم مدرن در آن توسعه یافت، و در توسعه نگرشی که اکنون "چشم‌انداز علمی" می‌نامیم، داشت. بسیاری از جریان های فکری گرد هم آمدند و به جنبه های مختلف این توسعه حیاتی کمک کردند. یکی از جذاب ترین آنها «شک گرایی سازنده» است که تاریخچه یکی از اشکال آن در این مطالعه توسط پروفسور ون لیوون بررسی شده است. بحران شکی که در دوران رنسانس و اصلاحات به وجود آمد، اصول اساسی بسیاری از حوزه‌های جهان فکری انسان، در فلسفه، الهیات، مطالعات انسانی و اخلاقی، و علوم را به چالش کشید. سلاح های ویرانگر شکاکیت کلاسیک برای تضعیف اعتماد انسان به توانایی او برای کشف حقیقت در هر زمینه ای با استفاده از قوای انسانی حواس و عقل به کار گرفته شد. این بدبینان نشان می‌دادند که هیچ حوزه‌ای وجود ندارد که انسان بتواند در آن دانش خاصی به دست آورد و تلاش برای انجام آن بی‌ثمر، بیهوده، متکبرانه و شاید حتی کفرآمیز بود. با حفظ آثار هن ریک ما کورنلیوس آگریپا فون نتسهایم (1486-1535) و میشل دو مونتین (1533-92)، یک جنبش شکاکانه کاملاً ویرانگر شکل گرفت که هم علم، فلسفه و الهیات قدیم و جدید را مورد حمله قرار می داد. اصرار بر این که دانش واقعی و یقینی را فقط می توان با مکاشفه به دست آورد.

The revival of ancient Greek scepticism in the 16th and 17th centuries was of the greatest importance in changing the intellectual climate in which modern science developed, and in developing the attitude that we now call "The scientific outlook". Many streams of thought came together contributing to various facets of this crucial development. One of the most fascinating of these is that of "constructive scepticism", the history of one of whose forms is traced in this study by Prof. Van Leeuwen. The sceptical crisis that arose during the Renaissance and Refor­ mation challenged the fundamental principles of the many areas of man's intellectual world, in philosophy, theology, humane and moral studies, and the sciences. The devastating weapons of classical scep­ ticism were employed to undermine man's confidence in his ability to discover truth in any area whatsoever by use of the human faculties of the senses and reason. These sceptics indicated that there was no area in which human beings could gain any certain knowledge, and that the effort to do so was fruitless, vain, presumptuous, and perhaps even blasphemous. StaI'ting with the writings of Hen ric us Cornelius Agrippa von Nettesheim (1486-1535) and Michel de Montaigne (1533-92), a thoroughly destructive sceptical movement developed, attacking both the old and the new science, philosophy and theology, and insisting that true and certain knowledge can only be gained by Revelation.