The Principle of Analogy in Protestant and Catholic Theology

در سال‌های اخیر توجه به آموزه قیاس احیا شده است و بسیاری از مطالعات مهم در مورد این دکترین در قالب مقالات و کتاب‌ها ظاهر شده‌اند. امروزه بسیاری از بزرگ‌ترین فیلسوفان و الهی‌دانان زنده، نوعی قیاس را ابزاری ضروری برای هر پژوهش پربار در متافیزیک و الهیات می‌دانند. در این فضا مطمئن هستیم که مطالعه تاریخچه اصل قیاس در الهیات پروتستان و کاتولیک مورد استقبال قرار می گیرد. این یکی از دلایل اقدام فعلی است. دلیل دوم این مطالعه این است که به دنبال منحرف کردن گفتگوی جهان شناسی از سؤالات ثانویه و هدایت آن به حوزه ای است که برای رسیدن به یک مورد توافق لازم است. عنوان کار ما تا حدودی گمراه کننده است. ممکن است به این باور برسد که این کتاب با همه الهیات کاتولیک و پروتستان گذشته و حال سروکار دارد. در واقع اینطور نیست. این کتاب فقط به برخی از شخصیت های اصلی الهیات کاتولیک و پروتستان می پردازد. به ویژه بر قیاس انتساب ذاتی آکویناس، قیاس ایمان بارت و قیاس نمادین تیلیش تمرکز دارد. سعی در مقایسه و ارزیابی این سه روش کلامی از منظر تعیین کفایت آنها برای تفسیر رابطه خدا و مخلوق و توجیه استفاده از زبان کلامی است.

In recent years there has been a remarkable revival of interest in the doctrine of analogy, and many important studies on this doctrine have appeared in the form of articles and books. Today many of the greatest living philosophers and theologians consider some sort of analogy to be an indispensable tool for any fruitful research in metaphysics and theology. In this atmosphere we are sure that a study of the history of the principle of analogy in Protestant and Catholic theology is welcome. This is one of the reasons for the present undertaking. A second reason for this study is to seek to divert the ecumenical dialogue from secondary questions and to direct it to an area where it is necessary to agree in order to be one. The title of our work is somewhat misleading; it may lead one to believe that it deals with all Catholic and Protestant theologians of past and present. Actually it does not. It deals only with some of the major figures of Catholic and Protestant theology. It concentrates especially on Aquinas' analogy of intrinsic attribution, on Barth's analogy of faith and on Tillich's symbolic analogy. It attempts to compare and evaluate these three theological methods, from the standpoint of determ­ ining their adequacy to interpret the God-creature relation and to justify the use of theological language.