The priest, the prince and the pasha: the life and afterlife of an ancient Egyptian sculpture

در اوایل قرن چهارم قبل از میلاد، یک استاد گمنام مصری پرتره ای نفیس را در سنگ سبز تیره حک کرد. مجسمه ای که شامل سر یک کشیش است، احتمالاً شهروند ممفیس باستان، ممکن است در زمان تسخیر مصر توسط ایرانیان در سال 343 قبل از میلاد، قبل از دفن شدن در یک مجموعه معبد، آسیب دیده باشد. ماجراهای آن تمام نشده بود: پس از تقریباً دو هزار سال، سر توسط آگوست ماریت، یکی از بنیانگذاران باستان شناسی فرانسوی، حفاری شد. این مجموعه که به عنوان بخشی از مجموعه‌ای که برای شاهزاده بی‌نظیر بناپارت معروف به پلون پلون جمع‌آوری شده بود به فرانسه فرستاده شد و خانه‌ای در کاخ ساختگی پمپی او پیدا کرد. پس از ناپدید شدن دوباره، دوباره در مجموعه ای از زیباروی آمریکایی ادوارد پری وارن ظاهر شد که آن را به وزارت امور خارجه بوستون اهدا کرد. در طول مسیر، این مجسمه متقاعد کننده و اسرارآمیز، درک در حال تکامل هنر مصر را منعکس کرده است.

Sometime in the early fourth century BC, an unknown Egyptian master carved an exquisite portrait in dark-green stone. The statue that included this head of a priest, likely a citizen of ancient Memphis, may have been damaged when the Persians conquered Egypt in 343 BC, before it was buried in a temple complex. Its adventures were not over: after almost two millennia, the head was excavated by Auguste Mariette, a founding figure in French archaeology. Sent to France as part of a collection assembled for the inimitable Bonaparte prince known as Plon-Plon, it found a home in his faux Pompeian palace. After disappearing again, it resurfaced in the collection of American aesthete Edward Perry Warren, who donated it to the MFA, Boston. Along the way, this compelling, mysterious sculpture has reflected the evolving understanding of Egyptian art.