The Power of Hope: How the Science of Well-Being Can Save Us from Despair

چرا امید به عنوان معیاری برای رفاه اقتصادی و اجتماعی مهم است

در جامعه ای که با نابرابری شدید درآمد و فرصت مشخص شده است، چرا اقتصاددانان باید به احساس مردم اهمیت دهند؟ حقیقت این است که احساس خوب بودن معیارهای مهمی هستند که نتایج زندگی آینده را پیش‌بینی می‌کنند. در این گزارش به موقع و نوآورانه، کارول گراهام، اقتصاددان، بر اهمیت امید -که در حال حاضر در علم اقتصاد مطالعه نشده است- به عنوان یک بعد مستقل از رفاه استدلال می کند. با توجه به بحران کنونی سلامت روان در آمریکا، که به دلیل کووید به تسکین کامل رسیده است، امید ممکن است مهم‌ترین معیار رفاه باشد و محققان روند امید را به‌عنوان عاملی کلیدی در درک افزایش تعداد «مرگ‌های ناشی از ناامیدی» و زودرس دنبال می‌کنند. مرگ و میر.

گراهام، یک مرجع در مطالعه بهزیستی، به شواهد تجربی اشاره می کند که نشان می دهد امید می تواند نتایج زندگی افراد را بهبود بخشد و ناامیدی می تواند آنها را نابود کند. او استدلال می کند که این یافته ها مستحق کاوش عمیق تر هستند. گراهام پتانسیل معیارهای جدید بهزیستی را به عنوان شاخص های ردیابی ناامیدی مورد بحث قرار می دهد، در مورد نظرسنجی های جدید امید در میان نوجوانان کم درآمد گزارش می دهد و پیامدهای نتایج را برای آینده این بزرگسالان جوان در نظر می گیرد.

گراهام. می پرسد چگونه و چرا ثروتمندترین کشور جهان چنین ناامیدی دارد؟ چه چیزی را از دست داده ایم؟ او استدلال می کند که مشکلات سیاست عمومی - از بیکاری و ترک نیروی کار گرفته تا فقدان مراقبت های بهداشتی مقرون به صرفه و آموزش عمومی ناکافی - بدون امید قابل حل نیست. گراهام با تکیه بر تحقیقات در زمینه بهزیستی و سایر رشته ها، راهبردهایی را برای بازگرداندن امید در جمعیت هایی که امید از دست رفته است، توصیف می کند. نیاز به پرداختن به ناامیدی، و بازگرداندن امید، برای آینده آمریکا حیاتی است.

Why hope matters as a metric of economic and social well-being

In a society marked by extreme inequality of income and opportunity, why should economists care about how people feel? The truth is that feelings of well-being are critical metrics that predict future life outcomes. In this timely and innovative account, economist Carol Graham argues for the importance of hope—little studied in economics at present—as an independent dimension of well-being. Given America’s current mental health crisis, thrown into stark relief by COVID, hope may be the most important measure of well-being, and researchers are tracking trends in hope as a key factor in understanding the rising numbers of “deaths of despair” and premature mortality.

Graham, an authority on the study of well-being, points to empirical evidence demonstrating that hope can improve people’s life outcomes and that despair can destroy them. These findings, she argues, merit deeper exploration. Graham discusses the potential of novel well-being metrics as tracking indicators of despair, reports on new surveys of hope among low-income adolescents, and considers the implications of the results for the futures of these young adults.

Graham asks how and why the wealthiest country in the world has such despair. What are we missing? She argues that public policy problems—from joblessness and labor force dropout to the lack of affordable health care and inadequate public education—can’t be solved without hope. Drawing on research in well-being and other disciplines, Graham describes strategies for restoring hope in populations where it has been lost. The need to address despair, and to restore hope, is critical to America’s future.