The Posthumous Life of Plato

زندگی زمینی افلاطون در سال 347 قبل از میلاد به پایان رسید. اما در همان زمان، زندگی پس از مرگ او - زندگی پر نفوذ و شهرتی که اثر خود را در دوره های مختلف تاریخ دانش اروپا گذاشت - آغاز کرد - که تا زمان حاضر ادامه دارد. فلسفه افلاطون دیر یا زود در روح های بی شماری دیگر ریشه دوانده است، به بلوغ رسیده و ایده های جدیدی را به وجود آورده است که تکثیر آنها نیروی حیاتی افکار اصلی را بیشتر منتشر می کند. البته گاهی اتفاق می‌افتاد که با تفاسیر گوناگون، از یک آموزه افلاطونی، افکار متفاوت و گاه کاملاً متناقضی استنتاج می‌شد: این احتمال نیز از ویژگی‌های نبوغ افلاطون است. اگرچه در تاریخ افلاطونی گرایی کمتر فعال و خلاق بوده است، تداوم سنت آن هرگز به طور کامل قطع نشده است و در جایی که رشد و پیشرفتی نداشته است، حداقل آن چیزی که زمانی پذیرفته شده بود، زنده نگه داشته شده است. هنگامی که در مورد تأثیر افلاطون بر توسعه یادگیری تحقیق می کنیم، بیش از هر چیز باید رویکرد فردی شخصیت های مختلف به فلسفه افلاطون، یعنی افلاطون گرایی شخصی را در نظر بگیریم، که در بهترین حالت به میراث ادبی افلاطون مربوط می شود و اگرچه همیشه در دسترس نبوده است. .

Plato's earthly life ended in the year 347 B. C. At the same time, however, began his posthumous life - a life of great influence and fame leaving its mark on aU eras of the history of European learning -lasting until present times. Plato's philosophy has taken root earlier or later in innumerable souls of others, it has matured and given birth to new ideas whose proliferation further dissemi­ nated the vital force of the original thoughts. It happened sometimes, of course, that by various interpretations different and sometimes altogether contradictory thoughts were deduced from one and the same Platonic doctrine: this possibility is also characteristic of Plato's genius. Even though in the history of Platonism there were times less active and creative, the continuity of its tradition has never been completely interrupted and where there was no growth and progress, at least that what had been once accepted has been kept alive. When enquiring into Plato's influence on the development of learning, we shall above all consider the individual approach of various personalities to Plato's philosophy, personal Platonism, which at its best concerns itself with the literary heritage of Plato and though accessible was not always much sought for.