The Positive Psychology of Personal Factors: Implications for Understanding Disability

از لحاظ تاریخی، مداخلات طراحی شده برای تأثیرگذاری بر زندگی افراد معلول بر اساس مدل‌های ناتوانی مبتنی بر کسری است. این امر با معرفی چارچوب‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) به ویژه طبقه‌بندی بین‌المللی عملکرد (ICF) شروع به تغییر کرد که تأکید می‌کرد ناتوانی را فقط می‌توان در چارچوب تعاملات بین سلامت، عوامل محیطی و عوامل شخصی درک کرد. بررسی تأثیر چنین عواملی بر فعالیت ها و مشارکت افراد. ICF عوامل شخصی را به عنوان یکی از عناصر مدل اجتماعی-اکولوژیکی ناتوانی شناسایی کرد، اما طبقه بندی گسترده ای از آنچه که چنین عواملی را تشکیل می دهد ارائه نکرد. روانشناسی مثبت عوامل شخصی عوامل شخصی را که از حوزه روانشناسی مثبت گرا می آیند بررسی می کند و به این ترتیب، شروع به شناسایی و ایجاد رویکردهای مبتنی بر نقاط قوت برای ترویج کامل می کند. مشارکت، کرامت و رفاه افراد معلول.

Historically, interventions designed to impact the lives of disabled people were predicated upon deficits-based models of disability. This began to change with the introduction of World Health Organization (WHO) frameworks, particularly the International Classification of Function (ICF), that emphasized that disability could only be understood in the context of interactions among health, environmental factors, and personal factors and by examining the impact of such factors on a person’s activities and participation. The ICF identified personal factors as among the elements of a social-ecological model of disability but did not provide an extensive taxonomy of what constitutes such factors. The Positive Psychology of Personal Factors examines personal factors that come from the field of positive psychology and, as such, to begin to identify and build strengths-based approaches to promoting the full participation, dignity, and well-being of disabled people.