دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Hardcover
نویسندگان: John Lombardini
سری:
ISBN (شابک) : 0520291034, 9780520291034
ناشر: University of California Press
سال نشر: 2018
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Politics of Socratic Humor به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سیاست طنز سقراطی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آیا سقراط یک طنزپرداز بود؟ آیا او هم صحبتان خود را مسخره کرد و با این کار هم نسبت به آنها و هم نسبت به نهادهای دموکراسی آتن تحقیر کرد؟ این پرسشها با جدیت زیادی توسط نسلهای نویسندگان یونان باستان مورد بحث قرار گرفت و به تعریف رشته اصلی سنت غرب در اندیشه سیاسی کمک کرد. با بازسازی این مباحث، سیاست طنز سقراطی تفسیرهای بسیار متفاوتی از سقراط را که توسط پیروانش - از جمله متفکران متنوعی مانند افلاطون، ارسطو، گزنفون، ارسطوفان، و فیلسوفان هلنیستی ارائه شده است- مقایسه می کند تا ابعاد عمیق اخلاقی و سیاسی طنز سقراطی و پیامدهای آن برای هویت مدنی، گفتار دموکراتیک و همکاری سیاسی. طنز از دیرباز به عنوان یکی از بارزترین ویژگیهای سقراط تلقی میشد، اما همانطور که لومباردینی نشان میدهد، کنایه تنها بخشی از ابزار بسیار بزرگتر طنز سقراطی است که اگر میخواهیم اندیشه سقراطی را مناسب کنیم، باید زمینه فکری گستردهتر آن را بهتر درک کنیم. برای اهداف مدرن خودمان
Was Socrates an ironist? Did he mock his interlocutors and, in doing so, show disdain for both them and the institutions of Athenian democracy? These questions were debated with great seriousness by generations of ancient Greek writers and helped to define a primary strand of the western tradition of political thought. By reconstructing these debates, The Politics of Socratic Humor compares the very different interpretations of Socrates developed by his followers—including such diverse thinkers as Plato, Aristotle, Xenophon, Aristophanes, and the Hellenistic philosophers—to explore the deep ethical and political dimensions of Socratic humor and its implications for civic identity, democratic speech, and political cooperation. Irony has long been seen as one of Socrates’ most characteristic features, but as Lombardini shows, irony is only one part of a much larger toolkit of Socratic humor, the broader intellectual context of which must be better understood if we are to appropriate Socratic thought for our own modern ends.