The Politics of Ethical Foreign Policy: A Responsibility to Protect Whom?

دسته بندی: سیاست: روابط بین الملل
ویرایش:  
نویسندگان: Bulley D.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 22 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 261 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 36,000

// مجله اروپایی روابط بین الملل. – ج
.16. – 2010. – №
3. - ص 441-461. چکیده
سیاست خارجی اخلاقی به عنوان مشکل روابط بین‌الملل، به‌ویژه در مورد مداخله بشردوستانه، پابرجاست. با این حال، علیرغم تحولات بین المللی آشکار، بحث در مورد اخلاق مداخله بشردوستانه اساساً بدون تغییر باقی مانده است. برای فرار از محدودیت‌های این بحث، این مقاله با خواندن این ادعاها علیه خود و علیه ادبیات مداخله بشردوستانه معاصر، ادعاهای بریتانیا در مورد سیاست خارجی اخلاقی را از سال 1997 ساختارشکنی می‌کند. این نشان می‌دهد که چارچوب اخلاقی بریتانیا، «دکترین جامعه بین‌الملل»، که مداخلات در کوزوو، سیرالئون و افغانستان را توجیه می‌کند، با تهاجم غیرعادی و در عین حال مثال زدنی به عراق لغو شده است.
این نشان‌دهنده سیاست خارجی‌های اخلاقی است. سیاست: اول اینکه هر مداخله ای، صرف نظر از اینکه چقدر «اخلاقی» یا «درست» باشد، باعث رنج و مرگ می شود. و دوم اینکه ما نمی توانیم با اطمینان بدانیم که آیا با مداخله کار درستی انجام می دهیم یا خیر. پذیرفتن ماهیت سیاسی سیاست خارجی اخلاقی، به جای محو کردن، آینده بالقوه‌ای صادقانه‌تر و مثبت‌تر را برای ارتباط مسئولانه با خارجی‌ها باز می‌کند.

// European Journal of International Relations. – vol
.16. – 2010. – №
3. – P. 441–461. Abstract
Ethical foreign policy persists as a problem of international relations, especially regarding humanitarian intervention. However, despite apparent international upheavals, the debate about the ethics of humanitarian intervention has remained fundamentally unchanged. To escape the limits of this debate, this article deconstructs British claims to ethical foreign policy since 1997, reading these claims against themselves and against contemporary humanitarian intervention literature. It finds that Britain’s ethical framework, the ‘doctrine of international community’, which justifies interventions in Kosovo, Sierra Leone and Afghanistan, is undone by the anomalous, yet exemplary, invasion of Iraq.
This demonstrates the politics of ethical foreign policy: first, that any intervention, no matter how ‘ethical’ or ‘right’, produces suffering and death; and, second, that we cannot know for sure whether we are doing the right thing by intervening. Embracing, rather than effacing, the political nature of ethical foreign policy opens up a more intellectually honest and positive potential future for relating to the foreign in a responsible manner.