The Politics of Budgetary Surplus

این کتاب لفاظی توخالی بدهی، کسری بودجه و ریاضت را بررسی می کند. این کتاب تصمیمات احزاب چپ را بررسی می کند که با سیاست زدایی از فرآیند بودجه و مدیریت مالی با قواعد مختلف، هر چند با صلاحدید، سعی در منحرف کردن انتقادات از سوء مدیریت اقتصادی و جلب اعتماد دارند. این کتاب استدلال می‌کند که این یک شکل انحرافی از اعتماد است، زیرا بر این باور است که نمی‌توان به رهبران سیاسی و بخش عمومی برای اتخاذ تصمیمات مناسب با توجه به شرایط اقتصادی آن زمان و نیاز به قوانین اعتماد کرد، اما در عین حال که آنها می توان به رعایت قوانین اعتماد کرد. این کتاب همچنین احزاب راست را مورد بررسی قرار می‌دهد که اغلب از قوانین سخت‌گیرانه‌تری حمایت می‌کنند و کمترین تأثیر را دارند. این کتاب توضیح می‌دهد که چند دولت محافظه‌کار دارای سوابق تحسین‌برانگیز در مورد مازادهای پایدار هستند، با توجه به تمایل به کاهش مالیات‌های ناپایدار، و فرصت‌های آینده که این امر برای پیشبرد برنامه سیاسی کاهش هزینه‌های عمیق‌تر فراهم می‌کند.

This book probes the hollow rhetoric of debt, deficits and austerity. It explores the decisions of parties of the left which have attempted to deflect criticisms of economic mismanagement and gain trust by depoliticising the budget process and financial management with various rules, albeit with elements of discretion. The book argues that this is a perverse form of trust as it is premised on the belief that political leaders and the public sector cannot be trusted to make appropriate decisions given the economic circumstances of the time and need rules, but at the same time that they can be trusted to follow the rules. The book also explores parties of the right, which often advocate stricter rules and which tend to be the least effective. The book describes how few conservative governments have admirable records on sustained surpluses, given a propensity for unsustainable tax cuts, and the future opportunities this provides to advance a political program of deeper spending cuts.