The Political Economy of Underdevelopment in the Global South: The Government-Business-Media Complex

این کتاب نظریه جدیدی را ارائه می‌کند که توسعه نیافتگی در جنوب جهانی را توضیح می‌دهد و آزمایش می‌کند که آیا ورودی‌های مالی، پیچیده دولت-تجاری-رسانه (GBM) و تأثیرات مکانی-زمانی توسعه انسانی را هدایت می‌کند یا خیر. با وجود ورود قدرت‌های نوظهور و اشکال جدید کمک، تجارت و سرمایه‌گذاری، شیوه‌های سیاسی-اقتصادی بین‌المللی همچنان از سیستم‌های تثبیت‌شده انباشت سرمایه، به ضرر جنوب جهانی حمایت می‌کنند. انباشت نامتقارن جهانی توسط نیروی کار «عاطفی» (عملکردهای هژمونیک رضایت‌بخش) و «زیرساختی» (مبادلات اقتصادی نابرابر) و شبکه‌های قدرت حفظ می‌شود. پیام کشورهای در حال توسعه این است که GBM های "محکم" می توانند توسعه انسانی را تسهیل کنند و توسعه توسط محدودیت های مکانی و زمانی محدود شده است. این اثر این نظریه را مطرح می‌کند که کمک‌ها و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی باید با احتیاط مورد توجه قرار گیرند و در جنوب جهانی این سرمایه‌گذاری‌ها نباید به‌طور خودکار محرک‌های توسعه فرض شوند.

This book presents a new theory explaining underdevelopment in the global South and tests whether financial inputs, the government-business-media (GBM) complex and spatiotemporal influences drive human development. Despite the entrance of emerging powers and new forms of aid, trade and investment, international political-economic practices still support well-established systems of capital accumulation, to the detriment of the global South. Global asymmetrical accumulation is maintained by ‘affective’ (consent-forming hegemonic practices) and ‘infrastructural’ (uneven economic exchanges) labours and by power networks. The message for developing countries is that ‘robust’ GBMs can facilitate human development and development is constrained by spatiotemporal limitations. This work theorizes that aid and foreign direct investment should be viewed with caution and that in the global South these investments should not automatically be assumed to be drivers of development.